Zafer ve neşter Maçtan önce talihin düşman kesildiği bir takımın, dün geceki mücadelesi inançlıydı. İki takım arasındaki kalite ve denge farkı, daha farklı bir sonucu gerektirirdi ama... Güiza'nın, krallığı elinden alınmış çaresiz adam resmi, sonuçtaki kısırlığın da sebebidir. İlk çeyrekten sonra Fenerbahçe'nin hücum üstünlüğü resmen belgelendiği bir maçta, kapıyı yine Semih açtı. Sakat sakat oynayan Semih... Yol açmayı da bilen, gole kaç yoldan gidildiğini de bilen Semih... Eğer azminiz varsa, dağda bile yol açılır. Eğer kale önünde topa nasıl vurmanız gerektiği konusunda dersinizi çalışırsanız. Futbol size asla yanlış yapmaz!
***
Galibiyetin şifresi ilk yarıda Alex'in ayaklarındaydı. İkinci yarıda kafasında... Kim ne derse desin, Alex, futbol tanrılarının neslinin tükenmediğinin kanıtı. Gecenin ışık tüneliydi. Attığı gol de harikaydı. Maçın bütününde sahaya egemen olan tek adamdı.
***
Fenerbahçe'nin ağır oynadığı zamanlar, Partizan'ı harekete geçiren zamanlardı. O zamanlar, Roberto Carlos'un kendinden anlık vazgeçişlerinin olduğu zamanlardı. Partizan forvetindeki intizam, maç boyu kendini gösterdi ama onlar inanmadıkları bir davanın koşuşturması içindeydi.
***
İki ayrı Gökhan Gönül vardı sahada. İlk yarıda Gökhan Gönül'ün önünde bomboş koridor. "Geçen yıl bu kanallara zıpkın gibi girerdi" dedim, şimdi rakip ceza alanı içinde 3 kişinin arasındaki Güiza'ya top kesiyordu. Süzüle süzüle gelen toplar da, Partizan'ın istediği toplar oluyordu. Güiza'nın isteyip de elde edemediği toplar... İkinci yarıda klasik Gökhan Gönül çıktı sahneye. Bindirmeleri etkiliydi ve kendine yakışan bir pozisyonda, Kazım'a "Al da at" diye yarattığı bir pozisyon var ki.. Atamayanı ayıplarlar.
***
Maç boyu, Güiza ve Kazım seyirciye el edip durdular. "Daha çok destek!" Kaçırdıkları bütün pozisyonları destekleyen taraftarın, son dakikalardaki sıkıntısının tek sebebi bu ikiliydi. Kazım topsuz oyunda hiç yok. Kımıltısız. Takım oyunu ruhuyla değil, kendi içgüdüleriyle hareket ediyor. Ve çok zaman pozisyonları yağmalıyor.
***
Maldonado şaşırtıcı biçimde mücadele etti. Hata da yaptı ama dirençliydi, sorumluluk aldı. Geldiği günden bu yana oyuna katkısı, inkar edilemez biçimde oldu. Kendisinde, futbola ait bir şeyler olduğunun farkına vardığı bir maçtı sanki.
***
Fenerbahçe'nin dün geceki varlığı, Devler Ligi için yeterli oldu. Ama gördüklerimiz gerçekse... Görmediklerimiz daha gerçek. "Maç bitti" dediğimiz anda yenilen gol ve sinsi baskıyı görünce, Fenerbahçeli bir baba haykırdı "Ne o" dedi, "Bunlar, çocukların yastığının altındaki rüyaları mı çaldırıyor?" Partizan karşısında bu tedirginliği yaşatan bir takımın, tam teşekküllü bir Avrupa yolcusu olmadığı ortada.
***
Dünkü sonuç, taraftarın yankılanan kalbidir. Sancısı ertelenmiş bir zafer koyalım adını. Devler Ligi'ndeki gerçek rakiplerle mücadele edebilmek için, yaraya neşter vuracak tabipleri bekleyelim. "Daha bitmedi efsane çağı" diyorsak..
