Yamalı sevda

Fenerbahçe taraftarının bir kısmı gözü kapalı gibi takımından çok memnun. Ben ve benim gibilerin her söylediğini hakaret olarak kabul ediyorlar. Fikir bu… Bende farklı, sende farklı, onda ise apayrı bir bakış açısı olabilir. Ben her söylemimin arkasındayım.
Takım lider olabilir ama oynanan futbol beni doyurmuyor. Fenerbahçe takımı sekizinci haftayı en önde bitirebilir, ligin en az gol yiyen takımlarından biri olabilir fakat bu kurguyla şampiyon olamaz.
Şampiyon olacak takımın daha başka hünerleri olmalı. Oyun varyasyonları daha zengin olmalı.
Kolay gol bulabilmeli. İyi oynayarak kazanmalı. Taraftarının içine sinmeli.
Lidersin ama senin gerinde olan 7 takım senden daha fazla gol atmış.
Mesela bir Fenerbahçeli olarak, santrforunla herkese rest çekebilmelisin. Yeri geldiğinde hava atabilmelisin.

***
Bunu Serdar Dursun ile mi yapacaksın, Berisha ile mi?
Unutmayın, gün gelir Samatta'yı bile arar olabiliriz. Vedat Muriç'e kadar inmiyorum bir de…Fenerbahçe gibi büyük takımın golcüsü de büyük olur. Yakaladığı üç pozisyonun ikisini gol yapar. Şampiyon olacak takımın sadece savunma oyuncuları yıldız olmaz. Şampiyon olacak takımın kalecisi her hafta maçın adamı seçilmez.
Son yedi resmi maçta kalesinde gol görmüş, son üç lig maçında da aynı senaryo ile; iki sıfır öne geçmişken, maçı tehlikeye atmış ve gol yemiş bir takımdan bahsediyorum.
Bu takım çok kötü demiyorum.
Skor üretmeli, daha üstün oynamalı diyorum. Bu takıma bir santrafor lazım diyorum. Hem de "deve dişi" gibi bir santrafor! Eskilerin tabiriyle "baba" bir golcü. Koşmak, tempo yapmak bugün için lider yapabilir ama bu santraforlar Fenerbahçe'yi şampiyon yapmaz. Yapamaz… Fenerbahçe'nin oynadığı oyunla yüzleşmesi, ayağına da ona göre pabuç giymesi lazım… Kimine nasihat kimine vasiyet… Lakin tek gerçek, Fenerbahçe'nin fıtratında kazanmak var, güçlü olmak var, şampiyon olmak var…