Eşkali belli!

Milli takım hepimizi şöyle güzelce sarstı. Sarstı derken sakın olumsuz düşünmeyin. Yani Türk oyuncuların başarabileceğini bize yeniden hatırlattı. Ortaya konan azim, arzu ve tempo mükemmele yakındı. Avrupa kupalarında elenen takımlarımızın yaşattığı hüzün hâlâ aklımızdayken, sergilenen oyundan bir nebze keyif aldık. Kara bir eylülden sonra ekime güzel başladık. Toplum olarak başarı konusunda bir ritim yakaladığımızda hemen küçük de olsa bir panik veya böbürlenme yaşarız. Şom ağızlılardan ve felaket tellallarından elimizde yeterince mevcut. Diğer yandan, gazcılar ve pompacılar cabası... Neden böyle küçük bir önsöz yaptım, biliyor musunuz?
Çünkü Almanya karşısında sergilenen oyunun üstüne Rusya ve Sırbistan maçlarını 'çantada keklik' gibi görmeye başlayanlar çoğunlukta gibi. Aman ha....
Maşallah dediğiniz bebek üç gün yaşıyor zaten, fazla gaza gerek yok...

***

Milli maçları beklerken kulüplerimiz neler yapıyor acaba? Sahadan çok mikrofonda geçen bir sezon oluyor gibi. Kendi sorunlarına değinmek varken, rakiplerine laf yetiştiriyorlar. Hatta tahrik gücü yüksek laf sokuyorlar. Galatasaray Başkanı Mustafa Cengiz beni çok şaşırtıyor. Üşenmedim, iki yıl önceki demeçlerini izledim tekrar. O nazik, sakin ve babacan tavrı bugünlerde görmek imkansız olmuş. Arada dağlar var. Ama size çok net bir şey söyleyeyim; Fatih hoca konuşursa, bir devrin daha sonu olur bence.
Bu konuyla ilgili şimdilik nokta koyuyorum.

***

Beşiktaş'ta transferin son gününü bekliyordum. Elle tutulur bir reaksiyon yaşanmadan tahta kapandı. Sergen hocanın basın önünde söylediklerini görenler şaşırmış gibi yaptılar. Ben bunları kasım ayının ortalarına doğru yaşanır diye kurguluyordum. Ama su erken ısındı... Hesapta olmayan Konya mağlubiyeti ahengi bozdu. Üstüne Gençlerbirliği... Yönetimin eli güçlü olsa bu demeçlerin ardından iş o an bitmişti. İstediğin transferleri yapamamışsın, her an her dakika para arıyorsun... Hepsini geçtim, taraftar getirmiş Sergen'i. Karşına kimseyi alacak kadar rahat değilsin.
Abdullah Avcı'daki gibi de olmaz ama şimdi. Sergen Yalçın ayrılırken bombayı kucağınıza bırakıp da gider.
Söz dalaşına da giremezsiniz. Ağzı sizden iyi işliyor. Yeni evlatlara bir göz atın. Camiadan olsun olmasına da, denenmedik teknik adam da kalmadı. Var mı aklınızda yeni bir isim?

***

Fazla deşip, karın ağrısı oluşturmayayım ben. Size, bu sezonu kuş diliyle anlatayım.
Kurdun biri kafayı bir kuzuya takmış. İlla yiyecek... Ama ormanda da sebepsiz yere kimse kimseye bulaşmayacak diye bir anlaşma var. Kurt derenin başına gitmiş, düşünmüş. Demiş ki: "Bu suyu falan kuzu bulandırıyor. Ne yapın edin, yanıma getirin." Kuzu titreyerek çıkmış karşısına. Demiş: "Ben senin suyunu nasıl bulandırayım.
Ben derenin aşağı tarafından su içiyorum. Sen yukarıdasın." Bu kez, "Yok demiş" aç kurt, "Ben seni geçen seneden de biliyorum. Bu suyu hep sen bulandırıyorsun." Kuzu demiş ki: "Ben bu senenin kuzusuyum, geçen sene yoktum ki..." Kurt yine, "Sendin, biliyorum" demiş. Bu hadiseye şahit olan kuş, olanları görünce demiş ki: "Ey zavallı kuzu, boşu boşuna çırpınma.
Kurt seni yemeyi kafaya koydu.
Bu saatten sonra aşağısı-yukarısı, yenisi-eskisi bahane." Evet... Aynen öyle. Ben burda sadece olaylara şahit olan gariban bir kuşum.
Uzaktan kurdun rengini sarı-lacivert gibi gördüm. Kuzunun rengini ise pek seçemedim... Eğer seçen olursa bize de söylesin.