Sarmaşıklar

Adam zannettiklerimizin ruhunu öğrenmek için, önlerine bir avuç para koymak yeterlidir. Hiddink'i, anlaşmayla bağlamak bile yeterli olmamışsa.
Verdiği sözün arkasında duramayan bir adama Türk Milli Takımı teslim edilmişse.
Ölü adam koleksiyonları, bütün dünyada para ediyor demektir.
Bırakın gitsin.
Bu saatten sonra ağız değiştirse bile. Defedin gitsin! Böyle adamlarla futbolumuzun bir arpa boyu yol almadığı ortadayken.
Giderken yakasına euro taksın. Ona inanıp güvenenleri de kuyruğuna taksın.

Abdullah Avcı, Tolunay Kafkas ve Ertuğrul Sağlam gibilerine verilmeyen değeri, Hiddink gibilerine verenler.
Verdiklerini asla geri alamazlar.
O yüzden onlar, adam olanların kalbinde bir saniye bile kalamazlar. Onlar da Hiddink'la birlikte gitsin.

Futbolun ruhuna egemen olan para, dilini de iyi kullanıyor, gücünü de. Ersan Gülüm'e bakın.
Düne kadar her türlü pazarlığın içinde, ikili düşüncelerin paralı stoperi.
Şimdi Allah'ına kadar Kartal öyle mi?
Paranın ve yöneticilerin gönderdiği yere gitmekle, adam gibi durabilmek farklı şeyler.
Ama ne yazık ki, kendinden olanı koruma yasası, bu topraklarda bütün güzellikleri alıp götürüyor.

Tarihin en çirkin transferlerinden biri de Emenike'nin Fenerbahçe'ye olan transferidir.
Böylesine sportif bir ahlaksıza üstelik çuvalla para vermek, nelerin bedelidir?
Küçük adamları transfer etmek büyüklük değildir.
Berbat bir alışveriştir.
Ve adamlığı ortadan kaldırmaya yönelik, çirkin bir yatırımdır. Mazisi yırtık olanın, geleceği de yırtıktır. Fenerbahçe böyle birine yama olacak ha!
Yazıklar olsun.

Gelelim Selçuk İnan'a… Paradan başka hangi güç, Selçuk'u sezon boyunca görüşme yaptığı iki takımdan kopartıp da, Galatasaray'a getirdi?
Üstelik Avrupa arenasında olmayan bir Galatasaray'a… Yöneticilere sorun, Galatasaray'ın kudretinden bahsedecektir. Selçuk İnan'a sorun, hayatının takımına transfer olmuştur. Yalan bütün kirlerin anasıdır. O yüzden anasını satıyorlar dünyanın.
Paranın kudretiyle…

Aynayı parlatmak için gösterdikleri çabayı, aynada görünen gerçekler için göstermeyenler. Gerçeği asla göremez.
Onlar paranın ucunu gördükleri zaman, gerçek yüzlerini de gösterirler.

Bütün kötülüklerin anası 1980 ve sonrasında gelen yıllardır.
Paranın yüreklerde iktidar olduğu yıllar.
Adam olmayanların politikaları zengindir.
Karakterleri yoksul.
Onlar tüm zamanlara borçlu çıkarlar da… Her pazarlıktan karlı çıkarlar.
Ama ne utançtır ki… Bizim ülkemizde adam olmayanı el üstünde taşımak, futbolun anayasasıdır.
Onların fotoğrafları, futbolun kirli tarafına fena halde yakışır.
Zehirli sarmaşıklar gibi.

Oysa paranın adam yerine konmadığı yılları biliyorum.
Yere düşeni kaldıran insanlığı.
Gerçek forma aşkını.
Ve iliklerine kadar tarafsız gazeteciliği.

Bu ülkenin ruhu parayla değiştiğinden beridir ki...
Sarmaşıklar bile birbirine sarılmıyor artık.
Parasını almadan!