Gaflet uykusu Yabancıların yokluğu, yerli eksikler derken, can çekişen bir atın, kurşun bekleyen çaresizliğinde sanılmıştı Galatasaray! Oysa maçın başındaki oyun anlayışı, bu statta 9 maçtır yenilgiye eğilimli bir takımla, eğitimli bir takım arasındaki değişimin yansımasıydı. Çokça direnç vardı bu eğitimde, çokça mücadele... Fenerbahçe'nin bu şifreyi çözmesi için 70. dakikaya kadar beklemesi biraz garipti. Onlar oynamadan kazanmak gibi bir tuzağa, maçtan önce düşmüşlerdi besbelli. Bunun adı "Gaflet uykusu!"
***
Maç boyu, Galatasaray'ın kanatlarda daha enerjik, Fenerbahçe'nin orta alanda daha kalabalık olduğunu gördük. Tek santrforla kenarlarını kullanamayan bir Fenerbahçe'nin orta alandaki gidişleri, kalabalık Galatasaray defansında eridi. Galatasaray'da Servet kapı gibiydi de, anahtarı üzerindeydi sanki. O da bunun farkında olduğu için, zaman zaman futbolculuğun dışına taştı. Semih'i kasıtlı olarak sakatlamak ne mazisine yakıştı, ne adına...
***
Dün gece sahada iki yönetmen vardı. Biri Alex, diğeri Arda... Alex için Galatasaray bir "tehlike çemberi" oluşturmuştu da, Arda için Fenerbahçe daha özgür davranıyordu sanki. Galatasaray'ın maç boyu çok net pozisyonları var. Bu pozisyonlarda Arda'nın ayak izleri var ama bu pozisyonlarda kaleci Volkan'a parantez açmalıyım. Volkan, geceyi ellerinde tutarken, sahanın yıldızıydı.
***
Kadıköy'de galibiyetin temel ilkelerinden yıllardır sapmayan Fenerbahçe dün gece kendini inkâr etti. Hep diyorum ya, "Bu takımın isterse yenemeyeceği takım yok ama bazen neden istemiyorlar?" diye... Dün gece hiç konsantre olamadılar. Galatasaray'ın orta alandaki ritmini bozacak güç, onlarda yoktu. Kendini aşan sadece Selçuk'tu. Ama arkadaşları yaratıcılık sınavında Selçuk'u yalnız bıraktı. Aurelio felaket bir günündeydi. Deivid de topla oynama hastalığına tutulmuştu sanki. Gökhan Gönül, sezon başından beri en kötü oyununu sergiledi.
***
Galatasaray için beraberliğin öznesi ve nesnesi mücadeleydi. Sahanın her yerinde bir aşk cephesi oluşturmuşlardı. Ateşten topları da vardı ama talihleri yoktu galiba. Ama her şeye rağmen kendilerine sormak zorundular. "Ya Fenerbahçe bizi böyle yakalasaydı, ne olurdu?" diye...
***
Hakem Fırat Aydınus, biçareydi. Kişiye göre kart dağıtan. Lugano'yu sahadan atacak cesareti, Serkan Çalık'tan niye esirgedi. İlk yarının sonunda Roberto Carlos'un karnına diz atan Serkan Çalık, ikinci yarıdaki sarı kartıyla kırmızıyı hak etmişti.
***
Neyse, kupanın havasıyla, ligin havasını bir tutmayalım. Ama bir gerçek var ki, ezeli rekabetlerde kimse, bir şarkıyı sonsuza kadar söyleyemez. Ezeli rakibini küçümseyenlerin, bu beraberliğe yenilgi muamelesi yapması da zorunludur. Bu sonuç, maçtan önce kazananların kaybetmesidir. Hafife almak kadar pahalı ödenen bedel yoktur. Neyse, netice itibarıyla, 9 maç sonra ezeli rekabetin itibarı da artmış oldu.
Servisi
