Şampiyon Trabzon’um... Ne istersen iste benden !

Trabzon'da karnaval vardı dün. Gülenler ağlayanlar, yürüyenler koşanlar, alıcılar satıcılar, çocuklar gençler, yaşlılar, mektepliler, münevverler ve meraklılar, kravatlılar, atkılılar, eşofmanlılar, kasketliler ve formalılar, ebedi istirahatgahına çekilmişler ve halen daha dünyayla meşgul olanlar, bitkiler, taş, toprak ve ağaçların katıldığı bir karnaval. Bu saydıklarımın tümü tek bir şeyi bekliyorlardı. Dünyada bu kadar farklı unsuru tek bir noktada buluşturan başka ne vardır acaba? "Şampiyon. Şampiyon. Şampiyon." Kulakları deliyor bu ses. HHH Denizden başlıyor yankılanmaya, dalgalar gibi. Sonra dağları, tepeleri sarıyor. Sanki bir fırtına. Trabzonspor, sadece köklerini aldığı şehrin değil, köklerini saldığı her yerin, yanı dünyanın merkezi haline dönüşüyor. Ayaklar yere basmıyor bugün ama başlar göğe değiyor. Dünün ve yarının tam ortasında bir tarihi ana tanıklık ediyor Türk futbolu. Hiçbir polemiğe girmeden, muhterisleri, müfterileri, kötü niyetlileri aynalarıyla baş başa bırakıyor Trabzonspor. Sadece sahada kalarak. HHH Saliha, Eyüp, Yağız, Elif, Ahmet'in her koşulda çırpılan ellerini, tek yürek olan seslerini arkasında hissederek yapıyor bunu. Duyuyorum. Issızlığıyla meşhur öte dünyanın merkezi mezarlıklardan bile aynı ses yükseliyor hıçkırıklarla. "Şampiyon Trabzonum ne istersen iste benden. İstersen donatalım dört bir yanı bayraklarla…"