30 Mayıslar

Başkentte yağmur altında muhteşem bir ilk yarı izledik. Galatasaray sayısız gol pozisyonundan sadece ikisinde Icardi ile gol bulurken bir topu direkten bir topuysa Muslera'dan dönen ev sahibi Ankaragücü'yse maçı ve ligde kalmayı ne kadar istediğini ispatlıyordu. İki takım soyunma odalarına en az birer gol daha fazla atmış olarak girebilirdi. Galatasaray'ı bu sezonun büyük bölümünde hemen hemen herkes şampiyonluğa en yakın takım olarak gördü. Peki ya; Arjantinli olmasaydı? Icardi gibi muazzam bir yıldızın varlığı sadece çok karanlık geçebilecek dün geceyi tüm sezonu ışıl ışıl aydınlattı. Bırakın sezonu, dün Ankara'da Icardi olmasaydı nasıl bir sezon finali izlerdik acaba. Son haftalarda çok pozisyon bulmasına rağmen güçlü oyununu skora yansıtmayı sadece Icardi'yle becerebilen bir Galatasaray izliyoruz. Torreira, Boey, Muslera yine iyi performans sergileyen isimler arasındaydılar. Bir süredir formsuz olan isimlerden Rashica'da olumlu yönde bir kıpırdanma dikkat çekiciydi. Futbolculuğunda ilk şampiyonluğunu otuz sene önce Ankara'da yaşayan Galatasaraylı Okan, sarı kırmızılı takımın başında yine bir 30 mayısta Ankaragücü karşısına şampiyonluk için çıkmıştı. "Mayıslar bizimdir" Galatasaraylılar'ın en önemli mottolarından biridir. Misal "17 Mayıs" deyince hangi Cimbomlunun yüreği sızlamaz… Bundan böyle 30 Mayıs tarihi ise en çok Okan Buruk ismini hatırlatacak. O artık yaşayan bir Galatasaray efsanesi. Kim bilir belki de sarı kırmızıların otuzuncu şampiyonluğunda da takımın başında o olacak. Türkiye Cumhuriyeti'nin 100. yılında başkentte gelen 23. Galatasaray şampiyonluğu kutlu olsun. Baş rol kuşkusuz güzel insan, büyük hoca Okan Buruk'un elbet… Dursun Özbek başkanlığındaki yönetimi, futbolcuları ve vefakâr taraftarı da yürekten kutluyorum. Avrupa'yı çok özleyen Galatasaraylılar'ın önümüzdeki sezonki önceliği -kuşkusuzuluslararası arenada başarılı olmaktır. Galatasaray anayasasının en tartışılmaz maddesi budur; TÜRK OLMAYAN TAKIMLARI YENMEK!