Icardi ve Torreira

Galatasaray maçın ilk yarısında sezonun en az şut çektikleri ilk 45 dakikasını geride bırakmıştı. İlk yarıyı sadece beş şutla geçen Okan hocanın talebeleri son haftalardaki bireysel performanslardan çok da farklı değildi. Ligin birbirlerine en çok asist yapan ikilisi Kerem ve Icardi yine güzel bir gole imza atmalarına rağmen, birbirlerine pas verme işini biraz abartmaları takımlarını rahatlatacak ikinci golü bir miktar geciktirdi. İkinci yarının ilk 10 dakikası geride kaldıktan sonra Rıza hoca bir hamle daha yaparak iki oyuncusunu daha sahaya sürdü. Çıkan oyunculardan birinin Gradel olmasının pek çok Galatasaraylı'yı rahatlattığına, pek çok Fenerbahçeli'yi kızdırdığına eminim ama ispatlayamam.

Artık Okan Buruk'un da bir hamle yapması elzemdi. Derken Icardi'nin kafa golü geldi. Golün unutulmazlığı güzelliğinden çok kapattığı köşeden yiyen kaleci Ali'nin şaşkınlığından ileri geliyor. Boey'in güzel asistini de es geçmemek lazım. Okan hocanın beklenen oyuncu değişiklikleri golün hemen ardından geldi (Oliveira ve Rashica çıktı, Midtsjö ve Barış girdi).

Kazımcan acemiliğini yine hiç hissettirmedi. On beş dikişle oynayan Nelsson'u takdir etmemek mümkün değil. 2-0 ile birlikte Galatasaray üç puanı hanesine yazdırmak için yarım saat daha sabredip son düdüğü beklemeye koyulabilirdi. Tribünler mutluluktan adeta delirmişti. Sezonun en önemli maçlarından Fenerbahçe derbisine sayılı günler kala, taraftar tüm stadı inleten gür sesinde, şampiyonluğa yakın olma erincinden daha fazlasını haykırıyordu tüm dünyaya sanki; "bizim Icardi'miz var, sizin yok"… Ek; bence Torreira'ları da yok.