Konsanrotasyon!

Galatasaray'ın Konya'daki maça başlangıç on biri enteresandı. Mertens'in yokluğunda Rashica forvet arkasındaydı, Nelsson'un yerindeyse Kaan Ayhan oynuyordu. Adekugbe ise formayı Dubois'ya kaptırmıştı. Okan Hoca'nın beni en çok şaşırtan tercihi Zaniolo'nun yedek soyunmasıydı. Icardi'nin arkasında Kerem, Rashica, Barış Alper üçlüsünün bir arada oynatılması bana lüks gibi görünüyordu. Nitekim haftalardır gol atamayan rakibi karşısında Kerem-Rashica ikilisiyle öne geçmeyi başaran sarı kırmızılılarda etkisiz görünen Barış Alper ikinci yarıda Zaniolo'yla değişiyordu.

Daha etkili bir oyun vaat eden Galatasaray'dı ama Konya beraberlik golünü atarak maçtaki gerilimi zirveye taşımıştı. Nelsson gibi bir ismin boşluğunu doldurmak zor olsa da Kaan'ı, (bu maç özelinde) Abdülkerim'e göre çok daha derli toplu buldum. Icardi dikkat çekici ölçüde takatsiz ve tutuk olunca, 1-1'lik skor sonrası Galatasaray'da "galibiyet serisi baskısı" her geçen dakika daha çok hissedilmeye başladı.

Son 15 dakikaya girilmişti ve artık Konya da bulduğu pozisyonlarla maçı kazanmaya niyetlendiğini ispatlıyordu. Bitime 10 dakika kala Rashica ve Zaniolo takımı hareketlendirmeye başlarken Berkan ve Oliveira kenara alındı, sahaya Torreira ve Mata çıktı. Galatasaray, Gomis de girmesine rağmen artık sadece Zaniolo'nun sol ayağıyla etkili olabiliyordu. Duraklama bölümünde "Galatasaray bir şekilde atar kazanır" zannedenler Oğulcan'ın muhteşem golüyle şok oldu. "Her seri biter, her takım yenilir" elbet ama Cimbom'u mağlubiyetten çok son iki maçtaki kötü oyun düşündürüyor, eminim… Fazla rotasyon, konsantrasyon bozar.