Favorisiz turnuva

Müthiş bir Dünya Kupası yaşıyoruz. Bizim kuşağın 1986 fantezilerini yeniden yaşamımıza sokan bir turnuva bu. Çeyrek finale gelindiğinde turnuvadan şu ana kadar çıkardığımız sonuçlara bir bakalım:
1. Topun arkasında kalmayı tercih eden ve rakipten topu çalıp hızlı hücum yapanlar çoğaldı.
Bunu iyi yapanlar kendilerini en azından gruptan çıkarken buldu. Çeyrek finalistler içinde Hollanda ve Kosta Rika, gruptan çıkanlar arasından Cezayir ve ABD ön plana çıktılar. Cezayir'in estetik kontratakları Halihodziç'in yönetiminde Fransız altyapılı oyuncularla izlemesi en zevkli anlardı.
2. Brezilya ve Arjantin oynadıkları 4 karşılaşmada da kolay kilitlenir takımlar olarak göze çarptılar. Onları hep büyük yıldızları kurtardı.
Neymar ve Messi üzerine kurulan takımlarda yardımcı rolü verilenler şu ana kadar fazla işlemedi. Alves, Marcelo, Zabaleta gibi hücumu bekler, teknik direktörleri tarafından prangaya vuruldu.

Suarez bir acayip
3. İtalya, İspanya ve Uruguay, teknik direktörlerinin başarılı kadrolara sadakatinin bedelini ödedi.
Onları suçlamak da kolay değil ama bu ülkelerin milli takımları bugün çeyrek final hazırlıkları yapmıyorsa bunun sorumlusu ben olamam değil mi?
4. Kalelere çok fazla şut atılınca top çıkarma konusunda iddialı kaleciler ön plana çıktı.
Meksikalı Ochoa, Amerikalı Howard, Kosta Rikalı Navas, Cezayirli M'Bolhi, turnuva öncesinden daha popülerler bugün.
5. Bu kadar ilginç ve güzel maçlar oynanan turnuvada en çok konuşulan konunun Suarez'in ısırdığı olması acayip değil mi? Ama Suarez'in refleksinin de ısırma olması acayip zaten.
6. Belki de ilk kez bir Dünya Kupası'nda çeyrek finale gelindiğinde insanların kafasındaki adaylar 2'ye, 3'e inmedi.
Bu da heyecanımızı ve merakımızı arttırıyor. Kimse "Brezilya, Kolombiya'yı ya da Hollanda, Kosta Rika'yı çok kolay eler" diyemiyor.
Arjantin, Belçika'yı ezer diyebilen var mı? Ya da futbol 90 dakika oynanan ve sonunda hep Almanlar'ın kazandığı bir oyundur diyebilen?