Çocuklar için!

Eşyaların insanlardan çok yaşadığı devirlerin çocuklarıyız biz. Gençlik yıllarımdan kalan siyah beyaz bir fotoğrafa baktım da arkadaşlarımın çoğu ölmüş ben sağ kalmışım. Talihli miyim, geç mi kaldım? Çıkamadım fotoğrafın içinden! Oysa hayatın farkına varmak için bir şeylerin dışına çıkmak gerekiyor. Çünkü dünya yeni bir savaşın eşiğindeyken, futbolun beşiğinde uyutulan çocuklarımız da büyük tehlike altında. Paranın hacminin genişlemesiyle soysuzluklar çoğaldı, paraya boğulan futbolcuların bile bahis için maç sattığı bir dünyanın içindeyiz artık.

Oysa sosyal terbiyenin değerli olduğu yıllarda çocukların melekleriydi futbolcular. Hayatın vicdanla ve çocuklarla çiçeklendiği, futbolun formalarla olduğu kadar yüreklerdeki renklerle şekillendiği yıllar. "Futbol erkek oyunudur" cümlesi kadınları küçümsemek adına söylenmiş bir söz değildi, erkeklik de sakal ve bıyık değildi. O asil futbolcuları izlemek için yağmurlarda ıslandık, hangi takımdan olursa olsun çikletlerden çıkan küçücük fotoğraflarına yaslandık. Hepsinin apoletleri yüreklerindeydi de ne zaman isimleri geçse rahmet okuruz.

Futbolun başlangıcından da terazilerin doğumundan da çok önce icat edilmiş bir gerçektir vicdan. İsteriz ki vicdansızlık yapılmasın. Hakemler tetikçiliğe soyunmasın, düdükleri dilinden değil kalbinden üflesin. Ama bazı hakemler bu duruma müsait değil. Bizler siyah beyaz film afişlerinin önünde yalınayak çocukluğumuzu ararken, yeni moda terazilerde kötülüklerin ağır bastığı kefeler para ediyor artık! Kulüp yöneticilerine bakıyorum, yalanların şişirilmiş balonları uçarken, nefretin konuşma balonları patlarken insanların gönlünü kazanmak umurlarında bile değil. Onlar da "taraftar savaşları" çıkarmak için görevlendirilmiş ajanlar gibi. Kimileri iftiracı kimileri muhbir. Tribüne oynama metotları onların en aciz çıkış yolu.

Sövgülerin övgü aldığı bir dünyada yaşadığımız ortadayken, daktiloyla bilgisayar arasındaki farkı anlatmaya da gerek kalmıyor. Ekranlardaki kaba saba adamlar yetmezmiş gibi sosyal medyada hakaret ve iftira konulu fenomen üretimi olanca hızıyla sürüyor. Kalple dil arasındaki mesafeyi bile kontrol edemeyenler, futbolu ve teknik adam borsasını kontrol ediyorlar. Uzaktaymış gibi duruyorlar oysa evlerinizin içindeler, çocuklarınıza ne kadar yakından saldırdıklarını fark edemiyorsanız ödeyeceğiniz bedel büyüktür.

Merak etmeyin, futbolda o kadar ciddi gündemler oluşturulurken, böyle yazıların bu devirde hükmü kalmadı, kalmasın! Bizim çocukluktan kalma dönüş biletlerimiz var. Vakit yok gemi kalkıyor, çocuk ruhlu tek yolcu kalmasın. Çocuklukla bağlarımızı kesersek yandığımızın resmidir zaten!

Maziye yolculuk etmekteki amacım o günleri yeniden yaşamak kadar o güzel insanları yaşatmaktır. Siyah beyaz fotoğrafların içinde kalan ve bizim gibi düşünen insanlarla arada bir buluşup eski günleri yad ediyoruz. Çaylarımız demli gözlerimiz nemli. Çocukların her şeyden değerli olduğunu biliyoruz. O yüzden Filistinli çocukların "gözyaşları" bizler için kulüp başkanlarının ve yöneticilerin "sözyaşlarından" bin kere önemli.