İlaç gibi zafer

Beşiktaş'ın derdi bu, ne eksikler, ne sakatlar; eski havasını, coşkusunu bulmakta zorlanıyor Kartal.
Dün Antalya karşısında ilk 45'te yaşanan sıkıntı bundan.
Coşkusuz oynayan Beşiktaş ne önde çoğalabiliyor, ne de arkada sağlam durabiliyor. İlk yarı boyunca tek pozisyon üretemediler.
Beşiktaş mücadele etmeye çalıştı, alan daraltmak için uğraştı fakat bir türlü ön tarafta etkili olamadı.
Veli ve Necip'in mücadeleci oyunları takımı öne itmeye yetmedi. Fernandes ise kalabalıklar içindeki yalnız adamdı.
Aldığını verse de, verdiğini geri alamadı!

Kaybetme korkusu
İkinci yarıda Oğuzhan girene kadar manzara böyleydi.
Oğuzhan'ın öne doğru oynayışı hem Fernandes'i kendine getirdi, hem de sahada yürüyen Olcay Şahan'ı.
Sonra iki doğru ve çabuk pasın ardından gol geldi. Golle birlikte biraz olsun coşku hakim oldu siyah-beyazlı renklere. İkinciyi, üçüncüyü bulmaları işten bile değildi.
Kaybetme korkusu ayaklarını titrettiği için her zaman yaptıklarını yapamadılar. Çok kaçırdılar.
Hilbert dünün en iyilerindendi, tabii ki Oğuzhan'la birlikte.
McGregor'un maçın başında yaptığı kurtarışlar ise belki de gecenin kabusa dönmesini önleyen hamlelerdi.

Kartlarını unutmuş
Pektemek yavaş yavaş kendine geliyor. En önemli ayrıntı bu. Dün Emre Güngör her pozisyonda tekmeledi Mustafa'yı.
7-8 sarı, en az iki kırmızıyı hak etti ama Kalkavan kartlarını evde unutmuştu, berbat bir yönetim gösterdi!
Bu maçı kazanmak çok önemliydi. Üç puan Beşiktaş'a ilaç gibi geldi. Geride kalan beş haftada, bu ilaçtan beş doz daha almak şart!