Aslında kolay!

İki hafta önce formasına, arkadaşlarına, işine ve seyircisine saygısızlık yapan oyuncuyu (Emenike), iki gün sonra oynatmak istiyorlar. Mesele çok beğendikleri mi, çok sevdikleri mi?. Ama duruma baktığınızda "mecburiyeti" ön plana atmak gibi niyetleri olduğuna eminim.
Kuyt sakat, Moussa Sow milli takımdan yeni döndü, antrenmansız ve ayrıca formsuz. Rize deplasmanındasınız ve kazanmanız gerekiyor. Ön tarafta "iş yapar" diyebileceğiniz sadece Webo kald. Bu yüzden yan gözle Emenike'ye bakılıyor.
Profesyonel süreçlerin bu kadar kötü yönetilmesi ilk defa olmuyor Fenerbahçe'de. Alex de aklımızda hala, Rüştü de. Emenike'ye mahkum kaldılar, seyirci tepkisinden oynatamıyorlar. Halbuki iki haftada neler yapılır, suların durulması için ne adımlar atılırdı.

Algıları yönetenler
İstedikleri zaman çok güzel bir şekilde algıları yönetenler, "ayak, ayak üstüne attı" cümlesiyle kendini haklı çıkaranlar yok ortada.
Aslında karar verildi ama buna çözüm üretecek akıl üretilemediği için askıda bırakılıyor.
Hep söylerim; "Maçları futbolcular kazanır ama bazıları teknik adamındır"... Eğer kulüben zayıfsa, hamle oyuncun kalmamışsa, fikrisistemi ve görevleri yeniden düzenleyeceksin.
Rakibini inceleyip, farklı bir hamle bulacaksın. Bu tutar veya tutmaz. Ama herkes bunu konuşur, yönetene ait parçayı hak edene verir.
Bu kadar bölünmüşlük içinde, şampiyonluğa oynayan takımın arkasındaki güven faktörü erirken, İsmail Kartal bir de taraftarını kaybetme tehlikesini yaşıyor. Emenike'yi oynatamayacak; bunu biliyor. Dokuz maç kaldı. Bunları kendisi kazanmak zorunda. İyi insan gömleğini dolaba, iyi insan ceketini sandalyeye asıp, teknik direktör şapkasını giymeli ve doğru kararı bulmalı.