Ne korktuk ama!

Korktuk, ne korkması, tir tir titredik… İleri gitmek aklımızın ucundan bile geçmedi. İlk yarıda biraz Arda, biraz Mevlüt direndi, bir de genç Ozan… Yılların tecrübesi Hamit geri pası dışında bir şey yapmadı, Semih, Bekir inanılmaz uyumsuzdular, Umut önde bir tek top tutamadı, İsmail Köybaşı en rahat pozisyonda bile bir adım öne çıkma cesareti gösteremedi. Bilal, Mehmet Topal ona keza...
O kadar kötüydük ki anlatmak zor… Neymar, ilk golde topu önüne istediği gibi alamadı ve bir hamle kaybetti, Volkan çıkıp ayaklarına yatsa golü önler, arkadakiler teslim olmayıp devam etseler yakalayacaklar ama nerde…"Neymar bu nasıl olsa atar" deyip seyrettiler… Korkudan tutuldular resmen.

Neymar büyük yıldız
Zaten yenileceksin onu anladık da biraz koşsana, mücadele etsene; 2 milyar dünyalı seni izliyor böyle bir fırsatı bir daha nerede bulacaksın?
Kimse kusura bakmasın, bu takımda sorumluluk alıp cesaretle hedefe yürüyecek, fark yaratacak çok az oyuncu var… Allah'tan karşımızda işini ciddi yapan oyuncular vardı… Neymar gerçek bir yıldızın nasıl olması gerektiğini gösterdi.
Ben yıldızım diyerek ayağına top beklemedi, mücadele etti, kazandı, pas verdi, goller attı… Miranda, Willian, Gustavo, David Luiz, hepsi final maçı oynar havasındaydılar. Bir an şımarmadılar, oyun disiplininden hiç kopmadılar.
Scolari'den sonra Dunga ciddiyet getirmiş Brezilya'ya… Bu havayla özel-resmi fark etmez kolay kolay kaybetmezler.
Gözlerimizin pasını sildiler.
Geldiler, yendiler, gittiler.
Yolları açık ola.