Meşale ve mayın!

Önce bir dilek; bugün 2020 Olimpiyatları'nın ev sahibi ülke belirleniyor, dilerim bu kez hakkı sahibine teslim ederler. Böylece bir hayalimiz gerçekleşmiş olur.
Hayal demişken bir de Dünya Kupası ümidimiz var.
Biliyorum: Kaf Dağı'nın ardında ama orada bile olsa ümit ümittir, kovalamak gerek.
Yeni teknik patron Terim yönetiminde milliler dün gece ilk adımı attılar, darısı bundan sonraki maçların başına. Göbeğimizi kendimiz kesebilecek konuda olsaydık daha iddialı konuşmak mümkün olabilirdi lakin durum öyle değil.
Neyse hepinizin bildiği o ihtimalleri düşünmeyi bir yana bırakıp dönelim dün geceye.
Kazanma iştahı yerinde, ne yaptığını bilen, çabuk paslaşan bir Milli Takım izledik, zayıf Andorra önünde.
Andorra'nın yeri, gücü, amacı belli; on kişiyle kapandılar. İki gol yediler, kapanmaya devam.
Dolayısıyla maçın yüzde 90'ını tek kale oynandı.

***

Şunun altını ısrarla çizelim ki; Arda başta tüm oyuncularımız maçı ciddiye aldılar, rakibi küçümsemediler. Terim'in bir değil dört maçlık motivasyon şarj ettiği her hallerinden belliydi.
Olması gereken de budur.
En kötü oyuncumuz kaleci Volkan'dı çünkü top gelmedi!
Onun dışında herkes görevini yaptı, özellikle Arda Turan muhteşemdi.
Umut'un böyle bir maçta üçlemesi; "Her şey bitmeden umutlar bitmez" mesajı gibiydi.
Beş attık on beş kaçırdık!
Diyeceksiniz ki rakip zayıftı; iyi de biz bu zayıf rakibi birkaç ay önce 2-0 zor yenmiştik!
Gelelim sadede, şimdi sırada Romanya var. Kaf Dağı'nın ilk tepesi orası, bu tepeyi aşmayı başarabilirsek zirveyi daha net görebiliriz. Olabilir mi? Neden olmasın?
Dedim ya, bir olimpiyat meşalesi yakma, bir de mayın tarlasından geçip Brezilya'ya gitme hayalimiz var.
Biri bugün gerçekleşebilir, öteki yarın sonrasında...
Milletçe şansımız bol olsun.