Nereden nereye!

Sanırım 95 yılıydı (Bugün yarın o yazımı bulur sizlerle de paylaşırım) transferin kulüplerin boyunu aşmaya başladığını ve bu işi artık büyük şirketlerin üstlenebileceğini dilim döndüğünce gündeme getirmeye çalışmıştım. O günlerde eş-dost sohbetlerinde söylenenler dün gibi hatırımda; hayal kurmuşsun Turgaycığım Türkiye'de olmaz böyle şeyler. Çok değil bir-iki yıl sonra Siirt Jetpa bizim öngörümüzü haklı çıkardı. Bu tam olarak öngördüğümüz model değildi aslında ama yine de bir başlangıçtı. Derken Ülker Grubu, Beşiktaş'a Delgado'yu aldı. İşte bu tam bizim öngördüğümüz şekilde oldu. Dev bir şirket, gelecek vadettiğine inandığı bir yıldız adayını alıp Beşiktaş'a verdi, haklarını ise kendi elinde tuttu. Ve son olarak Almeida olayı benzer şekilde gerçekleşti. Uluslararası bir fon, deyim yerindeyse Beşiktaş'a 2 milyon euro borç vermiş. En kötü üç yıl sonra bu parasını yıllık yüzde 10 faiziyle geri alacak. Bu arada futbolcu iyi bir transfer yaparsa bonservis bedelinin yüzde 45'ini fon alacak.

Demirören'i kutlamak gerek
Mantıklı, akılcı ve faydalı bir işbirliği. Fonun hiçbir zararı yok, en kötü ihtimalle parası para. Beşiktaş ise şu dar zamanda cebinden kuruş çıkmadan bir yıldızı kadrosuna kattı. Eğer Almeida beklenen performansı sergiler ve iyi bir transfer yaparsa hem Beşiktaş kazanacak, hem de fon. Laf aramızda dünya futbol piyasası artık kombine ya da forma satışlarıyla dönecek boyutların çok üzerinde seyrediyor. Dolayısıyla bu tür fonlar ya da büyük şirketler daha iyi bir yatırım aracı bulamadıkları noktada gelecek vadeden futbolculara yönelmeleri kaçınılmazdır. Dolayısıyla Türkiye başta bir çok ülkede bundan böyle çok daha kaliteli oyuncuları göreceğimizden kuşkunuz olmasın. Almeida ilk adım. Gerisi gelecektir. Bu konudaki iş bitiriciliğinden dolayı başkan Demirören'i de kutlamak boynumuzun borcudur. Hak ettiğinde nasıl eleştiriyorsak, alkışı hak ettiğine inandığımız anda da alkışlarız. Şekilde görüldüğü gibi.