Saman alevi

Galatasaray, Lazio'yu yendiğinde, sadece skorla değil, genç, dinamik ve sempatik bir kadroyla ortaya koyduğu oyunla taraftarına umut aşılamıştı. Unutulmaz kaptanı Bülent Korkmaz'ın takımı Alanya karşısındaysa Lazio maçındaki ışıltının "bir saman alevinin harlaması" olduğundan şüphelenilmişti. Sosyal medyadaki, yeri geldiğinde transfer yaptıran, kulüp seçimlerinde etkin olan çeşitli inisiyatiflerin çözümü, Morutan'ın 90 dakika oynaması, tribününkiyse Babel'i yuhalamaktı. Belli ki aynı isimlerde ısrar etmek de, rotasyon da çare değil. Gelecek vaat eden gençlerin inişli-çıkışlı performansları, artık takıma verecek hiçbir şeyi kalmayan olgun ve pahalı yıldızlarıyla, Terim büyük bir açmaza doğru gidiyor. Alanya maçındaki gibi devre arası yapılan üç değişiklik, kriz rejiminde akan kötü gidişatta, deneyimli hocanın paniğini yansıtıyor.
H H H
İkinci yarının başında Kerem, Morutan ve Ömer girip Emre, Feghouli ve Aanholt çıktı. Feghouli- Morutan ya da Feghouli-Kerem değişikliğiyle bir 15 dakika daha devam edilemez miydi? Bu kadar deneyimli, kredisi bu denli yüksek bir teknik patron için daha rasyonel bir yönetim beklerdim. Galatasaray'da sıradaki Göztepe maçının bırakın sonucunu, oyun kalitesini, sahaya çıkacak on biri bile çok önemli. Keza tribün artık sadece homurdanmıyor, yuhalıyor, ıslıklıyor. Sosyal medyada karşıt ekipler birbirlerine -kimsenin umursamadığı- "algı okları" fırlatıyor. Sokaktaki, Anadolu'daki, sadece ekrandan maç heyecanı yaşayan taraftar için futbol hayatın bir süsü sadece. Tüm kulüp yönetimleri, teknik adamlar ve topçular en az onlara kulak kabartıyor. Sokağın gündemi çok ama çok farklı. Sokak, tüm kulüplerin sosyal medya goygoyu ve tribün reflekslerinden bağımsız bir gündeme sahip. Futbolu bu kadar büyük ve önemli yapan, futbolcuların bu kadar zengin olmasını sağlayan kim? Tweet atanlar mı, tribündeki taraftar grupları mı, yoksa ekran başındaki milyonlar mı? Sözüm tüm kulüplere; sokağı dinlemek lazım. Yazı bu kadar!