Son gece

Altı adaylı bir seçim...
Hem de böyle bir dönemde...
Demokratik açıdan eğlenceli, Galatasaray açısından düşündürücü.
Favori görünen adaylar bile pek çok kişiden, işlerinin yoğunluğu ya da ailevi sebeplerle "hayır" yanıtı aldı. İstediği listeye en çok yaklaşan dahi en fazla- yüzde elli oranında başarılı olabildi.
Benim anladığım; başkan adayı bolluğu yaşayan Galatasaray'da kimse yönetici olmak istemiyor.
Kulüp kötü durumdaysa neden bu kadar çok aday var?
Kulüp iyi durumdaysa, ünlü işadamları, başarılı sanayiciler, dahi akademisyenlerin pek çoğu niye ölü taklidi yapıyor?
Bir de başkan adaylığını reddedenler var ki; işler toparlandığı takdirde, başkanlığa heves ettiklerinde, birileri "en çok ihtiyaç duyduğumuz zaman neredeydiniz" diye sorar umarım.
H H H
Burak Elmas, Terim'in avukatı Rezan Epözdemir'i son anda listeye sokarken, Yiğit Şardan'sa, Adnan Polat'ın oğlu Kerim Polat'ı, Abdurrahim Albayrak'la beraber ekibine kattı.
Bir aday için "Terimci", bir adaya "Polatçı", bir adayaysa "Liseci" deniyor.
Kalan üç adayaysa şans tanıyan pek yok. Ben Galatasaray'ın kongre canavarlarının yalancısıyım; "seçim, Hamamcıoğlu, Elmas, Şardan" arasında geçer diyorlar.
Kimileri, Hamamcıoğlu- Elmas birleşmesinin gerçekleştirilememesinin ikisi açısından büyük hata olduğu görüşünde… "Birbirlerini bölüp, Şardan'ı aradan kaçırabilirler. Hele hele katılım 2000 civarında kalırsa" deniyor.
İbrahim Özdemir, Işın Çelebi ve Metin Öztürk'e (nedense) pek şans verilmiyor.
Gerçi; Mustafa Cengiz de ilk adaylığını açıkladığında kimsenin şans vermediği bir isimdi.
"Galatasaray'da seçimden önceki geceye kadar hiçbir şey belli olmaz" denir; katılıyorum!..