Geçmiş olsun
- Serkan Korkmaz Yazıları
- 23 Ekim 2017, 01:34:21, Güncelleme: 23 Ekim 2017, 02:32:49
Maç öncesi Tudor'un sahaya süreceği on bir belli olduğunda bir internet sitesinden arayıp görüşümü aldılar. Aynen şunları söyledim;
Hollywood filmlerinde bir tabir var; 'Oh, Tanrım!... Bu adam ya bir dahi, ya da çıldırmış olmalı' diye... Tudor bence ne bir dahi, ne de bir çılgın. Her şeyden önce; tecrübesiz... Kendisini, ilk sekiz haftada ezeli rakiplerine karşı elde ettiği sekiz puanlık avantajın özgüveniyle 'cüretkar' bulanlar da olabilir. Daha akılcı bir kadroyla daha az risk almasını beklerdim. Dahi, çılgın, tecrübesiz, cüretkar bulanlara saygı duyuyorum ama, bence en çok 'maceraperest'...
'Kumarbaz' diyen olursa da şaşırmam.
Aykut Kocaman olsam, kadroyu gördüğümde derin 'oh' çekerdim. Ama şunu da unutmamak lazım ki; G.Saray'ın bu kadrosu ve taktik anlayışına rağmen kaybederse, işler onun için yoluna girmesi çok zor olurdu. Bu sebeple 'gergin' bir Aykut Kocaman izleme ihtimalimiz küçümsenmeyecek oranda yüksek.
Nitekim; G.Saray'ın üç stoperden ikisi (Serdar ve Denayer) kısa süre içerisinde riskin ne denli büyük olduğunu ispatlayacak işler yapıyordu, maçın başında. Janssen'in golünde Cüneyt Çakır faule kanaat getirmeseydi ne olurdu uzun süre tartışılacaktır. Serdar Aziz'in ne denli güvenilir olduğu konusunda ders niteliğinde bir pozisyondu bence. Serdar'ın sakatlanarak yerini Latovlevici'ye bırakmasını hayırlı bulanların sayısı az olmasa gerek.
İlk yarı hayli ortada bir senaryoya sahne oldu. Yedek kulübeleri ve sahadaki gerilim sportif çerçevede rahatsız etmedi.
En kötüsü Çakır'dı
İkinci yarının daha fazlasını vaat ettiğini kırmızı kartın her an çıkabileceği bir maç izlediğimizi kabullenmiştik sanırım. Futbol kalitesi tek kelimeyle berbattı ve bu sezona hiç yakışmadı. Tudor, skordan bağımsız değerlendirmeyle kritik bir maçta daha, mental ve teknik anlamda kırık not aldı. Yine skordan bağımsız konuştuğumu vurgulayarak, Aykut Kocaman'ın favori olmadığı bir maçta takımını elinden gelen en iyi ve doğru şekilde kurgulayarak deneyimin önemini gösterdiğini söylemek boynumun borcudur. Sahada şaşkın, aşırı motive olmuş, olamamış oyuncu çokluğu dikkat çekti. Koreografinin de takımına desteğinin niteliğini de beğenmedim.
Hayal kırıklığı olan derbinin en kötüsü ise, açık ara; Cüneyt Çakır'dı. Sene 2017 hala sahaya, hakeme yabancı madde atılıyor, bu hepimizin utancıdır. Neyse; daha ligin başındayız. Hepimize geçmiş olsun.
Hollywood filmlerinde bir tabir var; 'Oh, Tanrım!... Bu adam ya bir dahi, ya da çıldırmış olmalı' diye... Tudor bence ne bir dahi, ne de bir çılgın. Her şeyden önce; tecrübesiz... Kendisini, ilk sekiz haftada ezeli rakiplerine karşı elde ettiği sekiz puanlık avantajın özgüveniyle 'cüretkar' bulanlar da olabilir. Daha akılcı bir kadroyla daha az risk almasını beklerdim. Dahi, çılgın, tecrübesiz, cüretkar bulanlara saygı duyuyorum ama, bence en çok 'maceraperest'...
'Kumarbaz' diyen olursa da şaşırmam.
Aykut Kocaman olsam, kadroyu gördüğümde derin 'oh' çekerdim. Ama şunu da unutmamak lazım ki; G.Saray'ın bu kadrosu ve taktik anlayışına rağmen kaybederse, işler onun için yoluna girmesi çok zor olurdu. Bu sebeple 'gergin' bir Aykut Kocaman izleme ihtimalimiz küçümsenmeyecek oranda yüksek.
Nitekim; G.Saray'ın üç stoperden ikisi (Serdar ve Denayer) kısa süre içerisinde riskin ne denli büyük olduğunu ispatlayacak işler yapıyordu, maçın başında. Janssen'in golünde Cüneyt Çakır faule kanaat getirmeseydi ne olurdu uzun süre tartışılacaktır. Serdar Aziz'in ne denli güvenilir olduğu konusunda ders niteliğinde bir pozisyondu bence. Serdar'ın sakatlanarak yerini Latovlevici'ye bırakmasını hayırlı bulanların sayısı az olmasa gerek.
İlk yarı hayli ortada bir senaryoya sahne oldu. Yedek kulübeleri ve sahadaki gerilim sportif çerçevede rahatsız etmedi.
En kötüsü Çakır'dı
İkinci yarının daha fazlasını vaat ettiğini kırmızı kartın her an çıkabileceği bir maç izlediğimizi kabullenmiştik sanırım. Futbol kalitesi tek kelimeyle berbattı ve bu sezona hiç yakışmadı. Tudor, skordan bağımsız değerlendirmeyle kritik bir maçta daha, mental ve teknik anlamda kırık not aldı. Yine skordan bağımsız konuştuğumu vurgulayarak, Aykut Kocaman'ın favori olmadığı bir maçta takımını elinden gelen en iyi ve doğru şekilde kurgulayarak deneyimin önemini gösterdiğini söylemek boynumun borcudur. Sahada şaşkın, aşırı motive olmuş, olamamış oyuncu çokluğu dikkat çekti. Koreografinin de takımına desteğinin niteliğini de beğenmedim.
Hayal kırıklığı olan derbinin en kötüsü ise, açık ara; Cüneyt Çakır'dı. Sene 2017 hala sahaya, hakeme yabancı madde atılıyor, bu hepimizin utancıdır. Neyse; daha ligin başındayız. Hepimize geçmiş olsun.