Bu kadarı fazla ama!
Maçı nasılsa konuşuruz, hazır aklımdayken şu "derbi" muhabbeti üzerine birkaç kelam edelim.
Zira Lig TV başta olmak üzere bazı aklı evveller, Trabzonspor'a Laz fıkrası muamelesi yapmaya devam ediyor hâlâ. "Karadeniz'de derbi zamanı" ne demek kardeşim? "Karadeniz derbisi"ymiş, yok ya!
Hayır yani, Trabzonspor-Samsunspor maçı niye Karadeniz derbisi olsun? Her şeyden evvel, Samsunspor Süper Toto Süper Lig'e bu sezon çıktı. İyi ki de çıktı; daha evvel de söylediğimiz gibi hoş geldi sefalar getirdi. İnşallah kalıcı olurlar, hatta şampiyon olurlar. Lakin mevzu bu değil; mevzu, birilerinin şappadak "derbi" yakıştırma iştiyakı. "Karadeniz'de dostluk zamanı" deseler dilleri mi şişer? İstanbul'un üç büyükleri Sakarya veya Kocaelispor'la maç yaptığında "Marmara derbisi" dediklerini hiç duymadık?
Demek ki maksatları sadece rekabet yaratmak değil. Şükür ki şükür, Trabzonspor taraftarı malum çevrelerin zıpçıktı "derbi" fantezilerine eskisi kadar kanmıyor.
Vaktiyle Trabzonspor'a "Vanspor"la falan "Anadolu derbisi" oynattılar yahu!
Yanlış anlaşılmasın, Samsunspor başta olmak üzere Vanspor'a da bütün takımlara da saygımız sonsuz. Maksadımız sadece ve sadece Trabzon'a saygısızlık yapan "medya dilini" teşrih masasına yatırmaktır.
Neyse biz dönelim dün gecenin maçına.
Biliyorsunuz, Trabzonspor'u büyük yapan özellikler dünya çapında şöhretli oyunculara sahip olması değil; mücadele azmi, hırsı ve inadıydı.
Bu özelliklerin zerresine ne Manisa ne de İstanbul BŞB maçında rastlandı.
Buna bir de "uyum" sorunu eklenince malum sonuçlar kaçınılmaz oldu. Benfica maçında olduğu gibi Samsunspor karşılaşmasında da neredeyse taç atışından gol yiyeceklerdi.
İster Mustafa Yumlu'lu olsun ister Glowacki'li olsun, göbekte sorun var. Giray Kaçar banko oynuyor ama kimi zaman telaş içinde olmadık hatalar yapıyor. Mesela 33. dakikada ceza sahasında Celustka ile aynı topa yükselince Samsunspor'a hiç yoktan gol fırsatı doğdu.
Bu sadece çevre kontrolü sorununun değil, uyum sorununun da göstergesiydi.
Trabzonspor'a gelen giden futbolcu trafiği yoğundu ama "uyum sorunu" yine de bu derece yaşanmamalıydı.
Bizim bildiğimiz, Şampiyonlar Ligi ön elemesi oynayan takımlar erken form tutmanın ceremesini lig ilerledikçe yaşarlar. Bordo-mavililerde durum biraz ters oldu galiba. Neyse, sonu güzel olsun da gerisi mühim değil.
Samsunspor maçında en çok merak ettiğim husus, uzatmalar dahil bitiş düdüğüne kadar kazanma azminin sürüp sürmeyeceğiydi.
Çünkü...
Geçen sezon son dakikalarda gelen galibiyetlerin aksine, bu sezon ilk iki maçta son dakikalara doğru gol yemeleri biraz da bu azim ve kazanma hırsının kaybolmasıyla açıklanabilirdi. Samsunspor maçında da durum değişmedi.
İlk yarıda Zokora etkisiz, Colman ve Adrian savruktu. Hiç uzatmayalım; Trabzonspor'da kendini aşan değil, kendini bulan tek bir futbolcu yoktu. Yine de Burak Yılmaz gayretli ve araştırıcıydı. Bunun semeresini de 33. dakikada attığı golle gördü. Adrian'ın nefis ortasına biraz daha kontrollü kafa vursaydı ikinci golünü yazmış olacaktı.
İlk devrenin sonlarına doğru Celustka'nın pasıyla mükemmel dönerek kaleciyle karşı karşıya kalan Halil mutlak golü kaçırmasaydı, tutuk ve temposuz oyununa karşın Trabzonspor ikinci devreye iki farklı üstünlükle girebilirdi.
İlk devre Trabzon'un ne oynadığını anlayamamıştık, ikinci devrenin ilk 20 dakikasında anlayamadığımız bir oyun bile oynamadı. Samsun oynadı Trabzon seyretti sadece.
Öyle ki, topla oynama yüzdesi bir ara yüzde 70'e yüzde 30 oldu. Şenol Güneş, ikinci devre Serkan Balcı'yı ortaya çekti ama bu da çare olmadı. Serkan, o kadar kötüydü ki takımını adeta bir eksik oynattı.
74. dakikada yerini Volkan Şen'e bıraktı. Adrian'ın yerine giren Aykut besbelli ki hazır değil. Demem o ki Zokora da olmasa orta saha hepten çökecekti. Colman gol atmaya atmaya öyle paslandı ki, maçın 84. dakikasında kaleciyle karşı karşıyayken topu direğe nişanladı.
Trabzon yener yahut yenilir hiç mühim değil.
Ama böyle saçma sapan oynamaya hakkı yok.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
