Nihayet üç puan

Karagümrük maçında önceki karşılaşmalara göre Trabzonspor'un sahaya yayılış ve dizilişinde olumlu yönde sanki bir miktar değişiklik vardı ama futbolda dikkat çekebilecek bir sıçrama yoktu. Trabzonspor'un 2-0'lık Karagümrük galibiyetinin en önemli göstergesi beraberliklerin süre geldiği bu sıralarda yakalanan üç puanın ilaç yerine geçmiş olmasıdır. Sistemlerinin ve oyun tarzlarının ne olduğu belli olmayan, sahada doğaçlama oynanan bir futbol vardı. Kısır bir karşılaşma gösterisinden başka bir şey izlemedik. İki takım da futbol adına ne bir heyecan ne bir hareket koydu ortaya.

***

Allah'tan tribünlerde taraftar yoktu da oyuncuları eleştiren bir ses çıkmadı. Skoru yakalayabilmek için rakibinin ceza sahası içerisindeki hatalarından doğacak ikramların hesabı yapılmaktan ileri gidilemedi. Nitekim atılan iki gol de rakip savunma oyuncularının bariz hatalarından kaynaklandı. Bu maçta da görüldü ki Trabzonspor'un en büyük zaafı ve açığı orta sahada bir türlü rakibi ekarte edemeyen oyun tarzını ortaya koyamayışıdır.

***

Bu durumda Abdulkadir Parmak'ın kadro dışı bırakılması onu değil, takımın cezalandırılması anlamına gelir. Tabii ki Parmak'ın hocasına karşı tavrını onaylamıyorum. Bence kendisine yalnızca okkalı bir para ceza uygulanmalıydı. Takımı da cezalandırmanın yolu seçilmemeliydi. Bu noktada en büyük görev de Trabzonspor yönetimine düşmektedir. Teknik heyetin bu konuya biraz daha fedakârca yaklaşması eğitim psikolojisi yönünden daha isabetli olur. Netice itibarı ile arzulanmayan bir oyun sonucu arzu edilen üç puan iki golle yakalanmıştır.