Bu sefer olmadı

Trabzonspor bugüne kadar oynadığı maçları 1-0 ile geçiştirirken, galibiyetler de kıl payı ile geliyordu. Fakat bu sefer olmadı. Çünkü derler ya "Bir atlar çekirge iki atlar çekirge" mesele bu.
Öncelikle şu Nwakaeme'nin hali ne?
Adam sahada çizgiyi kendine mekan eylemiş sadece bir kahve ısmarlayanı yok o kadar.
Ayağına top bekler ayrı mesele.
İkili mücadele yok, adam kovalamak zaten yok.
Eeee! Orada yan gel yat aşağıya.
Ayağına gelen topla da ne bir adam geçme gayreti var ne de rakibin üzerine yürüme. Yürüme dedik de zaten sahada sadece yürüdü.
Peki Abdullah Avcı'nın buna borcu mu var ki dışarı almaya korkar?

***

Ben 1966 yılından beri bu kulübün içindeyim. İyi ve kötü bir sürü günlerine de şahit oldum fakat Trabzonspor'u hiçbir vakit bu kadar gayesiz, hissiz ve başı boş görmedim.
Oysa son haftalardaki puan avcısı Trabzonspor'un, Alanyaspor karşısında bir güç gösteri yaparak Fenerbahçe derbisindeki eksiklerini tamamen silip atacağını bekliyorduk.
Derken ne görelim yanıldığımız ilk 10 dakika içerisinde anladık ve müsabaka da bu ataletsizlik içerisinde bitti.
Hele ilk golü yedikten sonra takım savunmadan forvete kadar sapırsapır döküldü.
Bırakın forveti orta sahaya binbir umutla alınan Bakasetes artı Ekuban da bu maçta resmen döküldü.
Berat ve Baker'ın da ne iş yaptığını, ne oynamaya çalıştığını 100 dakika boyunca ben anlayamadım.

***

Abdullah Avcı'ya sormak isterim.
Ya Abdullah hoca, bu takımın sisteminin adı ne? Tamam, bir ara savunma ağırlıklı oynattın ama kafaya oynayan bir takım böyle her gün şekil mi değiştirir, hani bizim bir oyun sistemimiz düzenimiz olacaktı?
Son maçlara doğru şekil ve sistem olarak sanki bir takım iyileşmelerin olacağı emareleri belirirken birden bire tüm umutlar yok oldu.
Neden? Geçen galibiyetler belli beyan ki dengesiz ve oturmamış oyunları doğurduğu skorların üzerine bina edilmişti ki bu sefer yıkıldık.
Bu maç için esasen yazılacak çok şeyler var ama hepsini burada dökmemiz elbette ki mümkün değil.
Umarız gelecek için teknik ekip bundan bir ders çıkartır.