Arada fark var

Futbolumuzu öyle bir hale getirdik ki her tarafı dökülüyor.
Zihniyetin ne olduğu o kadar açık ki! Sonra 19-20 yaşındaki gençlerden sanki başka bir ülkede yetişmişler gibi mucize bekliyoruz.
Bu mucize gelmeyince hepsini yerden yere vuruyoruz.
Biz yabancı sayısı konusunda ne yapacağımızı bilemezken, Fransa 20 yaş altı takımında Avrupa'nın önde gelen kulüplerinin yeni yıldızları oynuyor. Biz sanki takımımızın kazanmasını istemiyormuş gibi davranıp Salih'i yuhalayabiliyoruz.
Maça gelince. Fransa'nın fizik gücü en büyük korkumuzdu.
Fransa, Pogba önderliğinde istediği gibi topu koşturdu. İlk yarı 2-0 bitince Feyyaz Uçar, Kerim ve Salih'le başladı ikinci yarıya. Biraz hareket, biraz bereket getirdi. Seyirci hareketlendi, umutlar yeşerdi. Ama yine kendi ipimizi kendimiz kestik. Gereksiz bir penaltı, maçın kazananını tartışmasız hale getirdi.
1993'te Avustralya'da ilk turda, 2005'te Hollanda'da son 16'da elenmiştik. Evimizde de 16'dan öteye gidemedik. Ama daha ileri gitmeyi hak etmediğimiz için gidemedik. Hazırlık maçı yaparak bu turnuvaya gelen ekibimizin takım olma aşamasından bir türlü sıyrılamadığını gördük.