Yolumuz uzun!

Ermenistan gibi sıradan bir takım karşısında aldığımız galibiyetle oynadığımız futbol neyin ölçüsüdür? Finaller adına elbette umut ama kötü futbolun hasadını gün gelir rakipler toplar. Böyle elemelerde nal toplamaktan bıktıysak, futbolsuz galibiyetten sonra aynaya bakacağız. Aynalarda şifa yoktur gerçek vardır. Milli takımda forma giymenin, isimlerin görkemine değil emeğe ve alın terine baktığını öncelikle Kuntz'un bilmesi gerekir. Bazı futbolcuların milli formayla kendi takımlarının forması arasındaki mücadele ölçüsünde çelişkiler var. Davete icabet etmekle yetinenlerin ismini vermeye gerek yok, her şey sahada! Neyse yolumuz uzun. Bugün Hırvatistan'ı yenersek iyi bir takım olduğumuza inanırım. Yoksa yalan rüzgarında savrulup dururuz!

***

Ermenistan maçında cımbızla çekip öne çıkaracağımız futbolcumuz varsa o da Mert Günok'tur. Bu adam ne badireler atlattı, büyük sakatlıklar yaşadı ama yeteneğinden bir şey kaybetmedi. Niye? Çünkü gerçek bir profesyonel gibi davrandı, hep çalıştı. Smokinlerin içinde değil, kaleci kazağının içinde durdu. Şenol Güneş de Beşiktaş'ta göreve geldiğinde onun arkasında durdu, güveninin karşılığı ortada. Bugün tartışmasız ülkenin en iyi kalecisi.

***

Avrupa kupalarındaki kulüp takımlarımız olsun, milli takım düzeyinde olsun futbolumuzun "seyir zevkinden" her yıl biraz daha uzaklaştığını görüyoruz. İçimizdeki gerçekler zaten ortada. Futbolda güzel insanlar emeklerinin karşılığını alamıyor. Onlar sadece hayatın ipine tutunuyor. İsim mi istiyorsunuz? Ömer Erdoğan mesela. Recep Uçar, İlhan Palut, Volkan Demirel ve daha niceleri. Onlara karşılık sistemi kendi kurallarına göre dizayn edenler manzarayı karşımıza yerleştiriyor, kendi yasalarını da üzerimize sürüyorlar! H H H
Her zaman sığındığım limandır mazi! Futbolun sadece sebep ve sonuç ilişkisi olmadığına inandığım için, böyle satırlarla çocuklara biraz mavi ısmarladığımı düşünüyorum. Adını ağaçlara kazıdığımız insanları unuttuğumuz sanılmasın diye. Hiçbir zaman kötülerden yana olmayacağımız bilinsin diye.

***

Hafta içinde, oturduğum mahallede iki kişi yaklaştı yanıma. Selamlaşma faslından sonra "bu sezon kim şampiyon olacak" dedi biri. "Ahh" çektim, "sonuçları merak ettiğiniz kadar çocuklarınızı düşünseydiniz keşke" dedim. Aramızda sağır bir sessizlik oldu, belli ki soruyu soran alındı. Diğeri farklı biriydi, "cennet düşlerimiz vardı bitti, şimdi ölmek için gün sayıyoruz. Bunu mu duymak istiyorsunuz?" dedi. Ben alınmadım. H H H
İnternete bile sığmayan ihanetler dünyasındayız artık. Milli maç nedeniyle lige verilen arayı boş verin, nerede bıraktıysak oradan başlarız birbirimizi yemeye. Futbolun töreleri kanlı törenleri bekliyor. Kimin şampiyon olacağını bu kadar merak edeceğimize, martıları dinlediğimiz kıyıların bittiğine mi yanmalıyız, artıları eksiye çeviren futbolun hallerine mi? Bunların cevabını da çocuklar bekliyor.