Aşkın Trabzon hali!

Trabzonspor 38 yıldır askıda tuttuğu şampiyonluk ceketini gardırobundan çıkardı. Her yıl tozu alındığı için hala pırıl pırıl tertemiz.
Geçen yıllar içinde son dakikalarda kaybedilen şampiyonluklarda kimileri içinden ağlardı kimi dışından.
O fıkır fıkır kemençe bile hicaz makamının temsilcisi olurdu o gecelerde.
Ama sonunda her şeye değecek kadar görkemli bir şampiyonluk kazandılar.
***
Maç sonrası taraftar adına sevgi ve coşku yüklü faal bir geceydi, heyecanlar afili.
Buna "aşkın Trabzon hali" dedim.
Taraftarlar uzun bir yolculuğun sonunu telefonlarıyla kısa film olarak çektiler, kolbastıyla birlikte tribünlerde üçlü çektiler.
Az çekmediler bugünlere gelmek için.
Not: Bir Trabzonspor taraftarının şampiyonluk kutlamalarının sabahında yaptığı açıklama;
"düdükten sonrasını hatırlamıyorum!"

***
Trabzonspor sezonun en özel takımıydı; inancın ve sadakatin santrali.
Sezon başında duygularla ve bilimsel gerçeklerle kendilerine yüklenen enerjinin karşılığını aldılar.
Abdullah Avcı, geçen sezon Beşiktaş'ın şampiyonluk kutlamalarını izlerken söylediği "Gelecek sezon Trabzonspor şampiyon olacak" sözüyle kalbinden yola çıktı.
O yüzden son yılların en görkemli Trabzonspor'u çıktı sahneye.
Abdullah Avcı ve Trabzonspor "tesadüfi bir uyum" değildi, onlarınki başarı için bir araya gelmesi gereken özel bir buluşmaydı.
Üç büyüklerin başkanları bile Trabzonspor'un futboluna yönelik övgü dolu cümlelerle bu şampiyonluğu haftalar önce kutladılar zaten.
Böyle görkemli bir şampiyonluk hangi dilde yazılsa okunur artık, alın teriyle yazılmış mektuplar gibi.
***
Hiçbir futbolcunun emeklerini yok sayamam ama bir kalecinin şampiyonlukta ne kadar değerli olduğunu gösteren Uğurcan'a ve emekçi ruhun en yürekli temsilcisi Dorukhan'a parantez açmak istiyorum.
Uğurcan, yerdeki topa uzandığında bile ayakta kaldı, en kritik zamanlarda "sihirbaz" pozisyonu aldı. Tartışmasız ülkenin en özel kalecisi.
Dorukhan, mücadele ruhunun yetenekten değerli olduğunu gösterirken, kendisine inananları mahcup etmeyecek kadar her maçta sahada diri kaldı.
Gururun önemli bir paydasını oluştururken herkesin takdirini aldı.
***
Abdullah Avcı'ya gelince.
Takımını şampiyon yapması kadar, duruşuyla da alkışları sonuna kadar hak etti.
Her zamanki gibi zarafete mümessil oldu, insanlıkta ve teknik adamlıkta level atladı.
Göreve geldikten sonra önce girdaba sahip çıktı, sonra dalgalı denizlerde yolculuğa. Trabzonspor'u ve tribünleri yeniden formatladı.
Hiç kolay değil sezon boyunca her maçta ateşten çemberin içinden geçti.
Sonunda 38 yıldır hiçbir yerde yayınlanmamış bir maceranın "kahramanı" oldu.
Kibir yapmadı, kimseye saygısızlık da yapmadı, dokuzuncu hafta ele geçirdiği liderlikle beyaz bayrak ayna yaptı.
Heykeli dikilse yeridir.