10 dakika ara!

Kötü futbolun ligdeki en iyi temsilcilerinden biri olan Fenerbahçe nihayet iki maç üst üste kazandı.
Kaybettiği maçlarda sırtını talihsizliğe dayamakla, birazcık futbol oynayıp maç kazanmak arasındaki fark anlaşılmış mıdır acaba?
Hatayspor karşısında 2 genç oyundaydı da o gençlerden birini bile kazanmanın maçı kazanmaktan değerli olduğunu görebilecek bir yönetici var mıdır?
Ayrıca tribündeki taraftarın o gençlere verdiği destekle, saha içindeki Fenerbahçe formalı beylerin yuhalanmasının önüne geçildi.
Çünkü "yönetim istifa" diye haykırmaktan Fenerbahçe taraftarı da bıktı.

***
Her şartta gençlerden yanayım.
Arda Güler sezon başında takıma girdi sonra ne oldu? Yarım kalan hikayesini tamamlamak isteyen korkak bir masalcıya yem edildi.
Muhammed kiralık verildi.
Kaç sezondur izliyoruz; kürkçü dükkanının önünde dolanıp duran tilkilere bile o gençlerden daha çok değer verildi.
Gençlerden korkmayın, Fenerbahçe formasının içine sadece para hesabını sokanlardan korkun, işin kolayına kaçan emek hırsızlarından korkun.

***
Böylelerinden kurtulmakla çok şey kazanılır, gençlere yönelmek de geleceğe reçete olur.
Akıl çetelerinin tahsilatı bittiyse, Fenerbahçe'nin kendi gerçeklerine dönmesi zorunludur.
Gerçeklere icabet koltuk sorumluluğunu getirir, bunu reddetmenin neler götürdüğünü 4 sezondur izliyoruz çünkü!
Yabancılara su gibi para harcayıp kendi gençlerine güvenmeyenler, yere düşüp kırılan sürahinin de derdine düşmedi harcanan suyun da.
Bir takımın yanlışlarını terk etmesi için de güç gerek ama 2 maç kazanınca yanlışların arkası da güçleniyor ki asıl tehlike burada, 10 dakika arada!
Çünkü 4 sezondur yapılan yanlışları üzerine alacak bir tane yürekli yönetici hala ortaya çıkmadı.
O yüzden yağ kazanlarına rağbet oldukça bizim eleştirilerimiz düşünce israfı sayılacaktır.

***
Alanyaspor deplasmanı her takım için zorluyken, 4 farklı galibiyet Trabzonspor için muhteşem bir sonuç.
Liderliği taçlandırmak, yıllanmış özleme bir adım daha yaklaşmak belki.
Eğer maçtan önce Abdullah Avcı'nın taktik mühendisliğine ve planlarına sadık kalıyorsanız galibiyet de size gülümser.
Maçın ilk yarısındaki harika Trabzonspor da her şeyi anlatmaya yeter zaten.
İkinci yarıdaki Trabzonspor'un baskıyı kabullenme biçimini futbolcuların klasik rahatlığı olarak açıklarım. Ama notumu da iletirim.
"Hamlelerin şahı olmakla rakiplerini mat etmek arasındaki alkışların cümlesini alırken, övgülerin altında kalmamak liderliğin de gerekçesidir Trabzonspor ruhunun da." Çünkü burası Türkiye! Onca puan farkının kimleri nasıl ve ne biçim rahatsız ettiğini hiçbir futbolcunun unutmaması gerekiyor.
4 farklı galip durumdayken bile!

***
Ligde futbol olarak en beğendiğim takımlardan biri Adana Demirspor.
Düşünüyorum da onlar da transfere çok para harcadılar ama takımın içinde sırıtan bir tane futbolcu yok.
Belli ki kulübün içinde futbolcudan anlayan yönetici çok, ya da namuslu menajerlerle çalışmışlar.
Bu takımın gelecek sezon Avrupa'da mücadele edeceğinden kimsenin kuşkusu olmasın, sadece yöneticilerinin sakin olması lazım.
Çünkü futbol olarak böylesine keyif veren bir takım her türlü saygıyı hak ediyor.