Eskici

Giden yılı yakasından tutup hesap sorsak, "her şeyi bu kadar kirletmeye ne hakkın vardı?" desek bizi elinin tersiyle iter.
"Bendeki kirin oluşma sebeplerini araştırdığınızda gerçek suçluları göreceksiniz" der.
Noktayı da koyar, "gelecek yıl beni bile arayacaksınız!" "Canın sağ olsun!" deriz.
"Nasılsa bizler her zaman gelmeyecek olanı bekleriz! O yüzden teknolojiyi değil nostaljiyi severiz!" H H H
Güç ve öfke futbolu ele geçirmişken, hak ve hukuk kimin umurunda zannediyorsunuz!
Bir şampiyonluk uğruna kim bilir daha neler olacak neler!
Derbi maçlarındaki vahşet tiyatrolarını izlerken suçlular için "renk ayrımı" yapanlar kimlerdi?
O sahneler ne ilkti ne son olacak.
***
Cinayet romanlarında sonradan ortaya çıkar katil.
Ama kana karışmış gerçeklerde bütün deliller orta yerde durur.
Önemli olan o delillerin yüreklerde sorgulanmasıdır ama geçti o günler!
Şu sıralar futbolun en değerli markası; dalkavukluk.
Tamamen "dil emeği!" Onursuz bir bedene mahsuben!
***
Bu vıcık vıcık sistemde neyin mücadelesini verebiliriz ki!
Hayvanları aracı olarak kullanıp rakibini aşağılayan bir kulüp başkanı için insani cümleler kursak ne yazar!
Denize düşse de yılana sarılmasını yakıştıramadığımız bir diğer başkanın, "öyle bir adamı" kulübüne yakıştırmasındaki çaresizliği hatırlatsak ne olur!
Yılları mı geri getiririz asaleti mi?
Kulübün kasasına elini uzatan "elit hırsızlara!" kol kanat gerenleri eleştirdiğimiz zaman "düşman" sayılıyoruz artık.
Zaman her şeyi öğütüyor ya, o yüzden nostaljik düşlerin içinde geziniyoruz.
Futbolun içindeki o güzelim insanlar da şarkılar gibi gönül penceresinden ansızın bakıp geçti.
Eskiden geç uyananlar için "Üsküdar'da sabah olurdu." Şimdi onun da modası geçti.
***
Futbolun içinde büyük paralar dönerken, insanlar da paranın etrafında dönüyor.
Kaç çocuk aç çıkıp da tok dönüyor evine? Kaç anne çöp bidonlarına hayatını gömüyor?
Ve bu gerçekleri görebilen kaç futbolcu, yönetici, teknik adam, kulüp başkanı tanıyorsunuz?
"Açlıktan kim ölmüş" diyorlar ya, kılpayı yaşayanlara el uzatmayanlar için "arsızlıktan kim ölmüş" desek ne yazar!
Onların fiyakasını bozarsa; nostaljik kahramanlarımız bozar!
***
İnadına eskiler alıyoruz.
Metin Oktay'lı, Baba Hakkı'lı, Lefter'li gazete sayfalarını.
Üzeri dantelle örtülmüş radyoları.
Sevdiğimiz insanların camlarına kağıda sarılmış taş atıyoruz.
"Futbol sizleri aldatıyor. Bir dost!" Şangırrr! Suçu üstümüze alıyoruz.
***
Eskiler alıyoruz.
Onurlu kalemleri.
Hakem düdüklerini, asayiş berkemal diyen bekçi düdüklerini.
Paylaşılan sefaleti, bölüşülen sofraları. İstanbul'a gelen insanların üzerindeki memleket kokularını.
***
Eskiler alıyoruz.
Kağıt mendil bilmeyen yakası güllü zamanları. Kırkbeşlik plakları.
Çocukluğumuzda biriktirdiğimiz futbolcu kartpostallarını.
Arkadaş ıslıklarını.
Karşılığında bütün teknolojik aletleri, kayıt cihazlarını veriyoruz.
Vicdan muhasebesini tutuyoruz.
Şerefsiz kazancın hesabını değil.