Çocuk ve futbol

Eski bir filmden bana kalan.
"Schmith Hakkında" adlı filmde 66 yaşındaki Jack Nicholson kendine bir soru sorar.
"Dünyanın mutluluğu için ne yaptın?" O yaşına kadar hiçbir şey.
Ölümle hayatın yüzleşeceği günü beklerken, sıradan bir olay ona 66 yılın en anlamlı gerçeğini gösterir.
Afrikalı bir çocuğa uzaktan da olsa 22 dolarlık babalık hediye ettiği çek ve dertlerini anlattığı mektuplar ondaki sihri filmin sonunda ortaya çıkarır. Dünyanın mutluluğu için yaptığı en anlamlı şeyi.
"Bir çocuğun hayatına girmek."

***

Çocukların hayatına girmek böylesine kolaydır.
Futbolculara sorsak, "çocukların mutluluğu için ne yaptınız?" Birçoklarının züppelikten başka bir şey yapmadıklarını biliriz.
Onlar çocukların düşlerini bile kirlettiler. Yaptıkları tek şey!
"Çocukların ocağına incir ağacı dikmek!"

***

Kulüp başkanlarına sorsak, "Çocukların mutluluğu için ne yaptınız?" Sevgisiz sevimsizlerden biri "benim tek derdim şampiyonluk" der, gözünün başka bir şey görmediğini itiraf eder.
Böyle bir adam şampiyonluk için gözlerini bile kırpmadan kim bilir kaç çocuğu katleder!
Diğerine sorsak alacağımız cevabı insani sözcüklerle tercüme edemeyiz! Ve diğerlerine!
Birçoğunun öznesinde çocuklar yoktur. Ahlaksız bir koltuk hırsı ve para hesabı vardır!

***

Geçenlerde 50 yaşlarında bir adam karşıma çıktı ve sordu.
"Nedense hep geçmişe dönük yaşıyorsunuz da bugünlerle ilgili güzel bir şey yok mu?" "Var" dedim, "Çocukların umudu." "Onlardaki umudu yok etmezsek ve kan kokulu adamlara itibar göstermezsek, futbolun geleceği de güzelleşir çocukların ruhu da!" "Niye sadece çocuklar?" diye sordu bu kez.
"Sevgisiz büyükler çocukların gördüklerini göremeyecek kadar renkkörüdür!" dedim.
Kabadayıları omuzlarında taşıyan üç paralık adamların futbolun ve çocukların neresinde olduğunu söylememe gerek yoktu.
"Anladım" dedi adam.
Kendi çocukluğunun izlerini taşıdığını hissettirdi bana.
Kabadayılardan ve onlara uşaklık edenlerden uzak duran tavrıyla el edip gitti!

***

Ligin ikinci yarısı bugün başlıyor.
Her takımın hedefi kendine göre ama birçoğunun sportmenlikle ve zarafetle işi yok.
Devre arasında birçok yönetici konuştu, eski teknik direktörünü sırtından vurup, yenisine yağ çeken o kişiliksiz futbolcular bile.
Biz cümlesine soralım! "Futbolun güzelliği için ne yaptınız?" Hiçbir şey yapmadılar.
İkinci yarı için "kan çıkmazsa para yok!" konulu sergilerin ağaları beyleri tetikte bekliyor.
Bıçaklarını bileyleyenler de medyanın içinde emir bekliyor!
Daha birkaç gün önce sinyalleri almadınız mi?

***

Futbol çocuklarla güzeldir.
Çocukların sesi dünyanın her yerinde aynıdır.
Çocukları nefret müptelalarından korumak ve kollamak insanlığın yasasında mevcuttur.
Büyük olmak yaşlanmak değildir.
Bir çocuğun hayatına girebilmektir!
Küfürle korkuyla değil! Sevgiyle.