Adamlık!

Futbol bizim için bir veda mektubudur, eski zaman aşklarına yazılan.
Çünkü o futbol aşkının asaletini bir daha asla bulamayacağımızı biliyoruz.
Mahalle bakkalları vardı, hapse düşen babaların evlatları alışveriş yaparken veresiye defterine yazardı.
"Çıkınca baban öder" derdi.
O babalar da borçlarını kuruşuna kadar öderdi.
Şimdiki çocuklar çirkinliklere arka çıkan babalarının borçlarını ödeyecek futbolda. Canları pahasına!
Not: Futbol erkek oyunu olabilir ama maça kızı karo valesinden daha delikanlıdır!

***

Ligi lider bitiren Başakşehir futbolun doğrularının ödülünü aldı.
Sadece para harcamakla büyük olunamayacağını bir kez daha gösterdi.
Hak edeni alkışlamak sistemin raconuna uymaz.
Verdiği sözleri tutmaz hayat, tutmasın!
Varsın ligin liderine ve ustasına cümle kurmasın televizyonlar, kalem oynatmasın gazeteler.
Abdullah Avcı gibilerinin isimleri bir adım önde yürür. Arkalarında ceket tutanları olmadan!

***

Bakmayın soyadında "Avcı" sözcüğüne, Abdullah Avcı'nın hiçbir zaman "avcı yeleği" olmadı!
Hitchcock filmlerinde de oynamadı.
Sadece futbol oynatmayı düşündü.
Futbolun ruhuna kan verdi, gelişimine emek verdi.
Sağır kuyulardan su çekti de çocuklara can verdi.
Asalete el, zarafete dil verdi.
Futbolun adaleti de ona liderlik kolyesi verdi.

***

Ortalık çirkinlikten geçilmezmiş, geçilmesin!
Durgun suya damlayan mürekkep gibi sızarken kötülükler bizim cümlelerimiz bellidir.
"Bazı eller yıkansa da kirlidir.
Hele barut kokuyorsa!" Bedeni değil ruhu yıkamaktır gerçek temizlik.
Onun huzuruna bedel biçilmez!
O yüzden Abdullah Avcı sportmenliğin beğenisine sundu emeklerini.
Huzur içinde!

***

Kötülere adisyon açıyorlar, bırakın açsınlar!
Çamur adam etkinlikleri yeni yılda da tüm haşmetiyle sürecek, sürsün bakalım!
Ama bu ülkede Şenol Güneş gibi insanlık heykelleri de var, adını yetiştirdiği teknik adamlarla da yaşatacak. Tamer Tuna gibi mesela.
Aykut Kocaman gibi mağrur, Mustafa Reşit Akçay gibi onurlu sahipsizliğin simgesi adamlar da var, Rıza Çalımbay gibi alçakgönüllü insancıl teknik adamlar da.
Her harfin bir sırrı vardır, her sırrın bir kapısı. Her kapının da anahtarı.
O anahtarın adı sevgidir.
O yüzden "para her kapıyı açar" diyenlere inat, bizler çocuk sevgisine paha biçemiyoruz.
İkinci yarıda çocuklarımızı bekleyen tehlikeyi de işaret etmekle yükümlüyüz.

***

Dokuz köyden kovulanlar için onuncu köydür hayat!
Rütbesi de onurdur!
Hiçbir apoletin onun karşısında duracak yüzü yoktur!
Ben kurşuna dizilmeye giderken gözlerini bağlatmayan kadınları sevdim!
İnsanları sırtından vuran erkekleri değil.
Uzun namlulu küfürlerin ve her türlü hakaretin itibar gördüğü bir ülkede bizdeki romantizmin de kusuruna bakılmasın. Bizler de kendimizi yiyerek geçinip gidiyoruz!