Kardeşlik

Bizleri futbol tutkusuyla buluşturan gerçeğin adını sevgi koyduk.
Başkalarına ne kadar saldırırsak, sevgimizi de o denli görkemli saydık.
Takım tuttuk, bıçak sapı tutar gibi.
Kötülükler iyilikleri yere serdi.
Maymun iştahlıyız ya!
Nefretimiz haddini aştı.
Başımız göğe erdi!
***
Futbolu bazen diğer dertlerimizin üstesinden gelmek için çıkış yolu saydık.
Ama karşımızdaki insanların da aynı duygular içinde olduğunu yok saydık.
Sistemin bizlere yüklediği misyonun karşılığını verirken, bu konuda tartışmayı bile öğrenemedik. "Rakip taraftarlar olmasa, sevdamızın anlamı olur mu?" duygusundan yoksun kaldık.
Yeni kültürümüz izin vermedi.
Bizim gibi düşünmeyenlere karşı tahammülden sıfır aldık.
***
İnsanların kolayca öldürüldüğü bir mevsimde, futbolun bizlerden neler aldığını değil, bizlerin futboldan ve diğer insanlardan neler aldığımızın hesabından kaçtık.
İtalyan Yazar Alessandro D'Avenia'nın "Süt Gibi Beyaz Kan" adlı kitabından satırlar. "Yavruları acıkan ve onlara yiyecek bulamayan pelikanlar, uzun gagasıyla kendi göğsünü deler ve yavruları için besleyici olan kanını akıtır. Yavrular onun yarasından bir pınar gibi beslenirler..."
Yavrularına hayat vermenin asaletini hayvanlardan öğrenemeyen bizler, kana susamış futbol tutkumuzu matah bir şey sandık.
Yok etmek üzerine kurduk sevdamızı!
***
Terör sadece silahlı eylem değildir.
Ülkenin futbolunda kaç yöneticinin terörist olduğunu biliyor musunuz?
Ağızlarından çıkan cümlelerin, kaç kalibrelik olduğunu?
Ama bizim yerimize konuştuklarını farz ettiğimiz bu yöneticilere bayıldık, alkış tuttuk.
Haksızlıkla düello edeni değil, kötülüklere arka çıkanı sevdik, çirkini!
Kendilerini küçük sahnelerde büyük adam sayanlar da, gönlümüze hitap etmeyi sürdürüyorlar.
***
Kusursuz cinayet yoktur diye!
Adına yorumcu denen ekrandaki potansiyel katilleri de kusurlarıyla sevdik. Kan ağlamamız gerekirken onlara güldük.
Hayvan belgesellerinde görmediklerimizi bizlere gösterenlerden, hiç duymadığımız insanlık dışı cümleler duyduk.
Futbol sevgimiz onları alkışlamamızı emretti ya! Biz de uyduk.
***
Değirmeni kanla döndürmeye çalışanlar ülkesinde, itibar görmeyen en sıradan cümledir "kardeşlik!"
Ne utançtır ki, futbol tutkusunun içinde de kardeşlik yok artık.
Omuzlarımızdaki melekleri düşürdük, ya da öldürdük. Bütün mesele bu!
***
Oysa kardeşlik duygusu ve insanlık asaletin ta kendisidir.
Bu asaleti nerde ve nasıl kullanacağımız bize kalmış bir şey.
Futbolu buna dahil etmeyen varsa.
Kendilerinin bileceği bir şey!
***
Anlatmak istediklerimden bambaşka şeyler çıkaranlar olacaktır.
Onlar için futbol; karşılarında olan herkesten nefret etmektir.
Ama herkes şunu bilsin ki.
Kardeşlik duygularının sırra kadem bastığı ülkelerde, hepimizin ödeyeceği bedel tektir.
***
Çünkü gözümüz gibi sakınsak da, ellerinden tutsak da...
Bombalar altında elleri kollarından ayrılıyor çocuklarımızın.