Ayrıntılar

Adaletsizliğin tırnakları kirlidir. Kessen de uzar.
Bunun adı günahların kaynağına alışmaktır.
Alıştırmaktır.

Galatasaraylı Gökhan Zan rakibine dirsek atıyor, ardından cezasına indirim geliyor.
Özel af!
Hapishaneler masum suçlularla dolu. Canlı giden ölünce tahliye olacak belki.
Bağışlamak bu kadar kolaysa, suçu ispatlanmamış insanları bağışlasınlar.
Fenerbahçeli Caner'in rakibi tarafından onaylanan "masumiyetini" bile bağışlamayan sistemden bahsediyoruz!
Dikkatinizi çekerim!

Peki nedir bu ayrıcalık?
Galatasaray Yönetimi niye ortaya çıkıp da, "Bizim böyle ucuz aflara ihtiyacımız yok" demiyor?
Nasıl desinler. Niye desinler.
O asaleti 1980'den sonra kaybetti bu ülke.
Madem öyle... Sadece canları yandığı zaman sesleri çıkanların adaletini sevsinler.

Galatasaray, Kayserispor önünde 2-0 galip.
İyi de oynuyor.
Bobo, Ebou'ye arkadan dokunuyor, Mete Kalkavan kırmızı kartını gösteriyor.
Galatasaraylı bir futbolcu böyle kırmızı kart görse, ortalık ayağa kalkar!
Galatasaray bu kartla mı kazandı? Hayır.
Bobo'ya kırmızı kart gösteren hakemin, Fenerbahçe'nin 3 puan kaybettiği maçta golünü vermeyen hakem olması tesadüf müdür?
Hakemlere hüküm giydirmeyelim. "Kuşkular ait olduğu yerdedir" diyelim.
Basıp gidelim!

Pazar gecesi Antalyalı Isaac, kasti olarak Kuyt'a dirsek atıyor.
Kesinlikle kırmızı kart ama hakem Hüseyin Göçek pozisyona faul bile vermiyor.
İki hakem arasındaki 7 farkı mı çıkaralım?
Hakemlerin gözünde iki takım arasındaki 7 farkı mı?
Bunu da sistemin matematik uzmanlarına bırakalım!

Mourinho'nun ülkemize gelişi, haftanın öznesi oldu.
Cüneyt Çakır kendisine bir tur hediye etmişti.
Kayserispor el yapımı halı hediye etti. Sneijder sahanın ortasından kendisine el etti.
Adam ciddi, bir yandan tribünde mantı yedi, bir yandan notlarını tuttu ve gitti.
Mourinho'nun Türk futbolu hakkında en su götürmez kanıtı hakemlerdir.
Cüneyt Çakır ve Mete Kalkavan'ı gördükten sonra.

Halbuki Salih Uçan'dan bahsedecektim ben. Yabancı cenneti Trabzonspor'un nasıl enkaz yığınına dönüştüğünü sorgulayacaktım.
Yılmaz Vural'ın sihirli yolculuğunu anlatacaktım.
Ama adaletsizliğin hiç yaşlanmadığını gördükten sonra, ayrıntılara dikkat çekmek daha gerçekçi oldu.

Neyse siz bana bakmayın.
Pozisyonlar bazen rastlantı sebebidir ama içten tasarlanmıştır belki.
O yüzden gördüklerinize bakın.

Yürek gözünüz vardır eminim!