Dava

Kaliteli bir milli takımla karşı karşıya geldiğimiz zaman, futbolumuzun da, futbolcularımızın da boyası akıyor.
Bugün Azerbaycan'ı yenerek ikinciler kervanına katılacağız.
Bu futbolcuları, Hiddink ve Oğuz Çetin'i övgüye boğup alkışlayacağız öyle mi?
İkinciliğin örteceği yanlışları ne yapacağız?
Berbat gerçekleri kaşıklayacak mıyız yoksa?
***
Hiddink'ten bize kalan futbol bataklığı.
Futbol zekası olmayan adamlar milli takımda.
Asistan Oğuz'un seçmeleri milli takımda.
Sabri'den ön libero yaratan ve traji-komik görüntülere sebep olan Hiddink'in açıklamasına bakın. "Sabri'nin yaratıcı bir tarzı vardı."
Yuh yani. Bin kere yuh!
Bu oyunu bozmak ve bu çirkinliği püskürtmek için, yapabileceğimiz bir şeyler yok mu?
Bir apoletin karşısında, bu kadar aciz miyiz?
Bizlere saygısı olmayan bir adama saygınlığımızı sürdürecek miyiz?
***
Gelelelim yerli futbolcu gerçeğine. 10 yabancı diye çıldıranlar ülkesinde, yerli gençlere kapılar kapalı.
Bir gurbetçi sevdasıdır gidiyor.
Almanya'yı baştan aşağı yalayanlar, Türkiye'deki gençleri üvey evlat sayıyor.
Mesut Özil'i kaybettik ya, Hiddink ve işi bilmez asistanları her gurbetçiyi Mesut sayıyorlar.
***
Birbirinin gözünü oyarak ayakta kalan teknik adamlar ülkesinde...
Milli takımın başında olmayı gerçekten hak eden adam yok mu sanıyorsunuz?
Var! Ama politika izin vermiyor. Hiddink'in umarsızlığından yararlanmak isteyenler de izin vermedi zaten.
İsim mi istiyorsunuz.
Abdullah Avcı.
Bu adamın varoluşunun kaçıncı eserini izleyeceğiz?
***
Peki ya futbolcuların disiplinsizliği?
O dayılanmalar!
Hastalık kapıları tekmelemenin eşiğinde.
Buna karşılık saha içinde ne mücadele ruhu, ne kazanma azmi.
Ne yani, uyduruk bir Azerbaycan maçıyla, küllerinden doğmuş Anka'lar mı ilan edeceğiz bu sorumsuz beyleri?
Primlerini ikiye mi katlayacağız?
***
Hiddink ve Oğuz Çetin'le harcanan zaman, hem maddi israftır.
Hem umut israfı.
Bunlara suskun kalmak onları aklar.
Oysa dava milli olunca, gazetecilik de, taraftarlık da, sessiz kalmayı zaten yasaklar.