Bazıları sahneye sonra çıkarmış!
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 02 Ekim 2011, 00:15:16
Önce yoldan çıkış emareleri.
Sonra yola çıkış işaretleri.
İlk yarıda berbat bir futbol oynayan Fenerbahçe, ikinci yarıda kendini yenilemeyi seçti. Yenilmek yerine… Bu yarıda futbolcuların, galibiyet terbiyesi de vardı, dayanışma gücü de.
* * *
Taraftarla buluşmanın sezon açılışında, aslında Fenerbahçe'den görkemli bir başlangıç beklemiştim.
Baktım, takım savunmadan top çıkarmakta zorlanıyor. Orhan Şam'ın kanadı heyelan bölgesi. Bekir ve Yobo aralarındaki boşluğu, rakip forvetin kullanımına açmış.
Savunma pozisyon bonmarşesi sanki.
* * *
Takıma ağırlık yapan adamlar var.
Büyükşehir bindirmelerinde yelpaze gibi açılan bir orta alan izliyoruz.
Dayanışma sıfır. Dönen toplarda ikinci hareket eksikliği zirve yapıyor. Semih'e baktım, içindeki golcüyü öldüreli çok olmuş. Tek santrforlu sistemin en aciz yanlarını sergiliyor.
* * *
Birbirlerine bu kadar uzak ve yabancı duran bir takımı, dışarıdan bir yabancı gelip izlese...
Bu takımın yeni kurulmuş olduğuna bahse girer.
Şablon denemek için Büyükşehir maçı iyi bir tercih değildir diye düşündüm.
O sırada Aykut Kocaman'a baktım.. "Bu benim intiharım size ne?" der gibi izliyor maçı.
Geçen sezonun ilk yarısındaki "tescilli hataları" gibi.
* * *
Sahada büyük takım havasında olan Büyükşehir.
Orta alanı istediği gibi çekip çeviriyor.
Bir akıl savunmasında, cesaretli bindirmeler yapıyorlar. Maçın 22. dakikası, Fenerbahçe savunmanın ipliğinin pazara çıktığı, kaleci Volkan'ın öne çıktığı pozisyon.
Bu dakikalarda maçın bendeki tanımı… "Takım oyunu, bireysel topluluğun gücüne karşı üstün!" İlk yarının otopsisi… "Fenerbahçe, futbol adına bildiklerini unutmuş bir takım."
* * *
Her şeye rağmen, "hatalar vazgeçilmek içindir" diye düşündüm.
İkinci yarıda Orhan Şamve Semih'in dışarı alınmasını da, hatalardan dönmenin kanıtları saydım.
Ve kaç maçtır yok sayılan Stoch'un attığı golü, avcısını atlatan ceylan hüneri saydım. Bienvenu gibi hareketli santrforlar, rakip savunmada durdukları yerde bile gedik açarlar.
İlk yarıda hiç zorlanmamış Büyükşehir savunma kilidinin ne kadar kolayca açıldığını da, bu değişim sayesinde gördük. Semih, Aykut Kocaman'ın 4 maçtır bilerek yaptığı bir hata çünkü. Sezon başından beri Stoch'taki ısrarımı da bağışlayın (!) Bu adamın bu takımda her zaman yeri var.
* * *
Bazıları sahneye sonra çıkarmış. İkinci yarıda büyüklüğü harekete geçiren ruh, yanlışlardan dönülünce ortaya çıktı.
Ve futbol adına keyifli sahneler de ortaya çıktı. Ardından da 4 gol ve Baroni, Stoch, Gökhan Gönül üçlüsünden gösteri.
* * *
Bu Fenerbahçe iyi olacak ama reçetede bazılarının adı yok Bunu görmek gerekiyor.
Ve Aykut Kocaman'ın yanlışlarında inat etmemesi gerekiyor.
* * *
İstanbul Büyükşehir'e gelince… Onlar için ilginç bir geceydi.
Galibiyete askıntı olmakla onu yürekten istemek arasındaki farkın bedelini ödediler.
3 golden sonra takım olduklarını yeniden hatırladılar ama biraz geç kaldılar.
Sonra yola çıkış işaretleri.
İlk yarıda berbat bir futbol oynayan Fenerbahçe, ikinci yarıda kendini yenilemeyi seçti. Yenilmek yerine… Bu yarıda futbolcuların, galibiyet terbiyesi de vardı, dayanışma gücü de.
* * *
Taraftarla buluşmanın sezon açılışında, aslında Fenerbahçe'den görkemli bir başlangıç beklemiştim.
Baktım, takım savunmadan top çıkarmakta zorlanıyor. Orhan Şam'ın kanadı heyelan bölgesi. Bekir ve Yobo aralarındaki boşluğu, rakip forvetin kullanımına açmış.
Savunma pozisyon bonmarşesi sanki.
* * *
Takıma ağırlık yapan adamlar var.
Büyükşehir bindirmelerinde yelpaze gibi açılan bir orta alan izliyoruz.
Dayanışma sıfır. Dönen toplarda ikinci hareket eksikliği zirve yapıyor. Semih'e baktım, içindeki golcüyü öldüreli çok olmuş. Tek santrforlu sistemin en aciz yanlarını sergiliyor.
* * *
Birbirlerine bu kadar uzak ve yabancı duran bir takımı, dışarıdan bir yabancı gelip izlese...
Bu takımın yeni kurulmuş olduğuna bahse girer.
Şablon denemek için Büyükşehir maçı iyi bir tercih değildir diye düşündüm.
O sırada Aykut Kocaman'a baktım.. "Bu benim intiharım size ne?" der gibi izliyor maçı.
Geçen sezonun ilk yarısındaki "tescilli hataları" gibi.
* * *
Sahada büyük takım havasında olan Büyükşehir.
Orta alanı istediği gibi çekip çeviriyor.
Bir akıl savunmasında, cesaretli bindirmeler yapıyorlar. Maçın 22. dakikası, Fenerbahçe savunmanın ipliğinin pazara çıktığı, kaleci Volkan'ın öne çıktığı pozisyon.
Bu dakikalarda maçın bendeki tanımı… "Takım oyunu, bireysel topluluğun gücüne karşı üstün!" İlk yarının otopsisi… "Fenerbahçe, futbol adına bildiklerini unutmuş bir takım."
* * *
Her şeye rağmen, "hatalar vazgeçilmek içindir" diye düşündüm.
İkinci yarıda Orhan Şamve Semih'in dışarı alınmasını da, hatalardan dönmenin kanıtları saydım.
Ve kaç maçtır yok sayılan Stoch'un attığı golü, avcısını atlatan ceylan hüneri saydım. Bienvenu gibi hareketli santrforlar, rakip savunmada durdukları yerde bile gedik açarlar.
İlk yarıda hiç zorlanmamış Büyükşehir savunma kilidinin ne kadar kolayca açıldığını da, bu değişim sayesinde gördük. Semih, Aykut Kocaman'ın 4 maçtır bilerek yaptığı bir hata çünkü. Sezon başından beri Stoch'taki ısrarımı da bağışlayın (!) Bu adamın bu takımda her zaman yeri var.
* * *
Bazıları sahneye sonra çıkarmış. İkinci yarıda büyüklüğü harekete geçiren ruh, yanlışlardan dönülünce ortaya çıktı.
Ve futbol adına keyifli sahneler de ortaya çıktı. Ardından da 4 gol ve Baroni, Stoch, Gökhan Gönül üçlüsünden gösteri.
* * *
Bu Fenerbahçe iyi olacak ama reçetede bazılarının adı yok Bunu görmek gerekiyor.
Ve Aykut Kocaman'ın yanlışlarında inat etmemesi gerekiyor.
* * *
İstanbul Büyükşehir'e gelince… Onlar için ilginç bir geceydi.
Galibiyete askıntı olmakla onu yürekten istemek arasındaki farkın bedelini ödediler.
3 golden sonra takım olduklarını yeniden hatırladılar ama biraz geç kaldılar.