Kanun namına
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 05 Temmuz 2011, 01:02:59
Burası öyle bir ülke oldu ki...
Adaletsizliğin nimetlerinden yararlananlar, sportmenliğin saflarına katılmayı reddeder oldu.
Futbolun geliri arttığından beridir ki.
Satın almanın halleri de zenginleşti, satılmanın da.
Hangi akla hizmet edeceklerini bilenlerin sayısı çoğaldı. Metrekareye düşen puşt sayısında patlama yaşanır oldu da... Eski güzelliklerin peşinde koşanların adı bile anılmaz oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu!
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki...
Kanun tanımazlık yöneticilik yasası oldu.
Entrikalar mücadelelere gölge düşürür oldu. "Parmak hesabı" yapıldı atılacak gollere.
Herkesin yaptığı kar kaldı yanına, yapmadığı gelecek yıllara hak kaldı. Kaybedince namussuzluğun b planları devreye girer oldu da. Namuslu düşlerin peşinde koşan yöneticiler, kendi ülkelerinde mülteci oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu!
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki.
Hakemlerin soyunma odalarını basanların, istediğini elde ettiği bir ülke oldu.
Ana fikri değişti hakemliğin, korkaklığa kılıf uydurmak moda oldu.
Televizyonlardaki soysuzlar güçlünün yanında oldu, haklının değil. Şebekeler kuruldu, ağzı laf yapanların silahlarıyla adalet sırtından vuruldu. İstediği oldu, puan cetvelini düzenleme gücünü kendinde bulanların. Futbolun marka değeri şeytana satıldı.
Kendilerine söven kulüp başkanlarına uşaklık eden futbolcu yorumcular, paha biçilmez oldu da...
Anonim türkülerle büyüyen namuslu gazetecilerin esamesi okunmaz oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki.
Transfer olduğu kulübü, hem menejer, hem teknik direktör olarak batıran adamlar itibar görür oldu.
Kendilerine adam süsü vermiş teknik adamlar, medyanın maskeli balolarında el üstünde taşındı.
İçinden çıkamadıkları beceriksiz zamanlarda, medya onları öne çıkardı.
Çeteler kuruldu kulüplerin içinde, kolları her yana uzandı. En kritik maçta oynamayan ya da rakibe göre oynayan ahlaksız futbolcular, transferde kral oldu. Yetmedi. Sportmenliğin kefenini dikenlerin heykeli dikildi namussuzluk meydanlarına.
Kendisini sahanın içinde ve dışında satan soysuzluk, bazı futbolcuların anafikri oldu da...
Ahlaklı futbolcular, transferde kulüp bulmakta zorlanır oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki. Şerefsizlik karşısında önlerini ilikleyenler büyük adam oldu. Önü açıldı kulüp başkanlarına hizmetkarlık edenlerin. Tasmalı yazarlık, getirisi bol tescilli bir işkoluna dönüştü. Denizleri bile bulandırdı engerek halkaları.
Popüler yavşaklık, her kanalda kapışılır oldu da.
Haksızlıklara kelimelerle karşı koyanların, ekmeklerine bile göz koyuldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Mutlak adalet kaçınılmazdır.
Türkiye futbolda adaleti hiçbir zaman göze alamamıştı. Şimdi aldı.
Adaletsizlik kalp ağrısından emekli oldu.
Geriye ne mi kaldı?
Olup bitenleri anlamaya çalışın yeter!
* * *
Unutmayın ki adalet de tarih yazar.
Bugünleri bir kenara yazın.
Kendi namınıza olmasa da, kanun namına!
Adaletsizliğin nimetlerinden yararlananlar, sportmenliğin saflarına katılmayı reddeder oldu.
Futbolun geliri arttığından beridir ki.
Satın almanın halleri de zenginleşti, satılmanın da.
Hangi akla hizmet edeceklerini bilenlerin sayısı çoğaldı. Metrekareye düşen puşt sayısında patlama yaşanır oldu da... Eski güzelliklerin peşinde koşanların adı bile anılmaz oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu!
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki...
Kanun tanımazlık yöneticilik yasası oldu.
Entrikalar mücadelelere gölge düşürür oldu. "Parmak hesabı" yapıldı atılacak gollere.
Herkesin yaptığı kar kaldı yanına, yapmadığı gelecek yıllara hak kaldı. Kaybedince namussuzluğun b planları devreye girer oldu da. Namuslu düşlerin peşinde koşan yöneticiler, kendi ülkelerinde mülteci oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu!
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki.
Hakemlerin soyunma odalarını basanların, istediğini elde ettiği bir ülke oldu.
Ana fikri değişti hakemliğin, korkaklığa kılıf uydurmak moda oldu.
Televizyonlardaki soysuzlar güçlünün yanında oldu, haklının değil. Şebekeler kuruldu, ağzı laf yapanların silahlarıyla adalet sırtından vuruldu. İstediği oldu, puan cetvelini düzenleme gücünü kendinde bulanların. Futbolun marka değeri şeytana satıldı.
Kendilerine söven kulüp başkanlarına uşaklık eden futbolcu yorumcular, paha biçilmez oldu da...
Anonim türkülerle büyüyen namuslu gazetecilerin esamesi okunmaz oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki.
Transfer olduğu kulübü, hem menejer, hem teknik direktör olarak batıran adamlar itibar görür oldu.
Kendilerine adam süsü vermiş teknik adamlar, medyanın maskeli balolarında el üstünde taşındı.
İçinden çıkamadıkları beceriksiz zamanlarda, medya onları öne çıkardı.
Çeteler kuruldu kulüplerin içinde, kolları her yana uzandı. En kritik maçta oynamayan ya da rakibe göre oynayan ahlaksız futbolcular, transferde kral oldu. Yetmedi. Sportmenliğin kefenini dikenlerin heykeli dikildi namussuzluk meydanlarına.
Kendisini sahanın içinde ve dışında satan soysuzluk, bazı futbolcuların anafikri oldu da...
Ahlaklı futbolcular, transferde kulüp bulmakta zorlanır oldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Burası öyle bir ülke oldu ki. Şerefsizlik karşısında önlerini ilikleyenler büyük adam oldu. Önü açıldı kulüp başkanlarına hizmetkarlık edenlerin. Tasmalı yazarlık, getirisi bol tescilli bir işkoluna dönüştü. Denizleri bile bulandırdı engerek halkaları.
Popüler yavşaklık, her kanalda kapışılır oldu da.
Haksızlıklara kelimelerle karşı koyanların, ekmeklerine bile göz koyuldu.
Hoş, onlar için gururdur bu.
* * *
Mutlak adalet kaçınılmazdır.
Türkiye futbolda adaleti hiçbir zaman göze alamamıştı. Şimdi aldı.
Adaletsizlik kalp ağrısından emekli oldu.
Geriye ne mi kaldı?
Olup bitenleri anlamaya çalışın yeter!
* * *
Unutmayın ki adalet de tarih yazar.
Bugünleri bir kenara yazın.
Kendi namınıza olmasa da, kanun namına!