Pozitif gece
- Hakkı Yalçın Yazıları
- 22 Ocak 2011, 23:35:30
Dün Trabzonspor'un kendi sahasında 2 puan bırakması olağan dışıydı.
O yüzden Fenerbahçe'nin kazanma duygusu olağanüstüydü.
5 puanlık bir ikramiye belki. O yüzden Fenerbahçe dünkü sonuçla, liderliğin macerasında daha aktif bir rol oynayacak artık.
* * *
Futbolun gerçeklerine gelince... Ligin ilk yarısında deplasmanlarda izlediğimiz Fenerbahçe sorumsuz ve korkaktı.
Antalya'da daha sorumlu bir takım vardı. Antalyaspor'un hırsını aklıyla durduran bir savunma.
Oksijen yüklemesi yapılmış bir orta alan.
Her şeyden önemlisi, "ben" olmaktan çıkıp "biz" olmaya yönelmiş bir takım.
Mücadele yürekten geliyorsa, 3 puan da koşarak geliyor zaten. Fenerbahçe'de bir ön liberonun en çok koşanlar listesinde ilk üç sırada yer aldığını görmek, her zaman olası değil. Selçuk Şahin adına önemli bir ayrıntı.
* * *
Maçın başında Fenerbahçe topa çok sahip olmakla yetinirken, orta alanda çok paslı organizasyonlar, bir sabır işçiliği gibi geldi bana. Antalyaspor'un savunmanın arkasına sızma eylemleri ve kaleyi uzaktan yoklama düşüncesi küçük heyecanlardan ibaret.
Her şey Necati ve Tita üzerine kurulu.
* * *
Fenerbahçe'de başoyuncu yine Alex... Niang'ı rakibin arkasına kaçırma teşebbüsleri kesintiye uğradıktan sonra, klasik Alex çıktı sahneye.
Duran toplardan hayat dağıtan adam...
Rakip savunmayı tedirgin eden üç pozisyonun ardından, harika bir Gökhan Gönül golü...
Bu golde, kaleci Ömer'in berbat seyirciliği bile, Gökhan'ın vuruş ustalığına gölge düşürümez.
Dünkü Gökhan, sahanın en iştahlı adamıydı zaten.
Kazanmak adına da gerekçeydi.
* * *
İkinci yarıda oyunu kendi alanında kabul eden, içe kapanık bir Fenerbahçe.
60. dakikadan sonra yıkılma şöhretinin, rakibi cesaretlendiren gerçek olduğunu da.
Bu gerçek dün gece dışa vurmadı. Antalyaspor'un karbon hamlelerinin sonuçsuz kalmasında, "pili bitmemiş" Fenerbahçe resimlerini kanıt gösterebiliriz.
Buna karşılık, ikinci yarıdaki Emre'nin katılımı da inkar etmeyelim. Çıngar çıkarmaktansa, topu ayağından erken çıkartmak, Emre Belözoğlu'na daha çok yakışıyor. Kaleci Volkan'ın son dakikalardaki kritik müdahalelerini alkışlanacak güzellikler listesine eklemeliyiz.
* * *
Fenerbahçe'nin futbol olarak bir yanı hala karanlıkta olsa da, dünkü mücadele ruhu, iyi şeylerin anonsu gibi geldi bana. Formaların en çok ıslandığı deplasman maçlarından biri olarak.
* * *
Hakemi işaret etmeliyim. Dün sahada cesur bir hakem olsa, Lugano'yu oyundan atardı. İtirazı olana 3 tane sarı kartlık Lugano müdahalesi gösterebilirim.
Devre arasında hakemleri işaret eden Aziz Yıldırım'ın dünkü hakemi nasıl bulduğunu da sormalıyız.
Madem ki hakemler problem!
* * *
Sonuç olarak... Trabzonsporlu futbolcular, dün Fenerbahçeli futbolcuları liderliğe ortak yaptı.
Fenerbahçeli futbolcular, dün gece Aykut Kocaman'ı teknik direktör yaptı.
Ve galiba her şey yeniden başlıyor.
O yüzden Fenerbahçe'nin kazanma duygusu olağanüstüydü.
5 puanlık bir ikramiye belki. O yüzden Fenerbahçe dünkü sonuçla, liderliğin macerasında daha aktif bir rol oynayacak artık.
* * *
Futbolun gerçeklerine gelince... Ligin ilk yarısında deplasmanlarda izlediğimiz Fenerbahçe sorumsuz ve korkaktı.
Antalya'da daha sorumlu bir takım vardı. Antalyaspor'un hırsını aklıyla durduran bir savunma.
Oksijen yüklemesi yapılmış bir orta alan.
Her şeyden önemlisi, "ben" olmaktan çıkıp "biz" olmaya yönelmiş bir takım.
Mücadele yürekten geliyorsa, 3 puan da koşarak geliyor zaten. Fenerbahçe'de bir ön liberonun en çok koşanlar listesinde ilk üç sırada yer aldığını görmek, her zaman olası değil. Selçuk Şahin adına önemli bir ayrıntı.
* * *
Maçın başında Fenerbahçe topa çok sahip olmakla yetinirken, orta alanda çok paslı organizasyonlar, bir sabır işçiliği gibi geldi bana. Antalyaspor'un savunmanın arkasına sızma eylemleri ve kaleyi uzaktan yoklama düşüncesi küçük heyecanlardan ibaret.
Her şey Necati ve Tita üzerine kurulu.
* * *
Fenerbahçe'de başoyuncu yine Alex... Niang'ı rakibin arkasına kaçırma teşebbüsleri kesintiye uğradıktan sonra, klasik Alex çıktı sahneye.
Duran toplardan hayat dağıtan adam...
Rakip savunmayı tedirgin eden üç pozisyonun ardından, harika bir Gökhan Gönül golü...
Bu golde, kaleci Ömer'in berbat seyirciliği bile, Gökhan'ın vuruş ustalığına gölge düşürümez.
Dünkü Gökhan, sahanın en iştahlı adamıydı zaten.
Kazanmak adına da gerekçeydi.
* * *
İkinci yarıda oyunu kendi alanında kabul eden, içe kapanık bir Fenerbahçe.
60. dakikadan sonra yıkılma şöhretinin, rakibi cesaretlendiren gerçek olduğunu da.
Bu gerçek dün gece dışa vurmadı. Antalyaspor'un karbon hamlelerinin sonuçsuz kalmasında, "pili bitmemiş" Fenerbahçe resimlerini kanıt gösterebiliriz.
Buna karşılık, ikinci yarıdaki Emre'nin katılımı da inkar etmeyelim. Çıngar çıkarmaktansa, topu ayağından erken çıkartmak, Emre Belözoğlu'na daha çok yakışıyor. Kaleci Volkan'ın son dakikalardaki kritik müdahalelerini alkışlanacak güzellikler listesine eklemeliyiz.
* * *
Fenerbahçe'nin futbol olarak bir yanı hala karanlıkta olsa da, dünkü mücadele ruhu, iyi şeylerin anonsu gibi geldi bana. Formaların en çok ıslandığı deplasman maçlarından biri olarak.
* * *
Hakemi işaret etmeliyim. Dün sahada cesur bir hakem olsa, Lugano'yu oyundan atardı. İtirazı olana 3 tane sarı kartlık Lugano müdahalesi gösterebilirim.
Devre arasında hakemleri işaret eden Aziz Yıldırım'ın dünkü hakemi nasıl bulduğunu da sormalıyız.
Madem ki hakemler problem!
* * *
Sonuç olarak... Trabzonsporlu futbolcular, dün Fenerbahçeli futbolcuları liderliğe ortak yaptı.
Fenerbahçeli futbolcular, dün gece Aykut Kocaman'ı teknik direktör yaptı.
Ve galiba her şey yeniden başlıyor.