Nereden bakarsan

Birden bire tekrarlayan hastalık ile maç 3-2'ye geldiğinde, tartışmasız maç "öyle mi – böyle mi?" ahkamlarına da kavuştu. Bir Fenerbahçe klasiği izlemeyi bekleyenler, Mert Hakan aklı, Tadic ustalığı, En – Nesry'i kalitesiyle karşılaştı.
Neresi iyi, neresi değil çok konuşulacak bir maç aslında. Kendi içindeki gidip – gelişlerindeki tek manalı bakış, iki takım arasındaki kadro kalitesi ve sahadaki üretim farkıydı.

Mourinho, geçen haftanın hakkını cesurca verdi. Mert Hakan – Oğuz Aydın'ın on bire yazılması, milli oyuncuların kulübe de dinlenmeye alınması, Samet – Becao tercihi, sert bir deplasmanda başka teknik adam alınamazdı. Sinan Kaloğlu da analizini doğru yaptı. Fenerbahçe'yi soluna yönlendirdi, ataklarda da aynı bölgeyi kendisi için seçti. Tadic markajda boğuldu, Osayi öne çıkamadı. Hesaplanamayan Mert Hakan'ın aldığı sorumluluk, Oğuz Aydın'ın da takipçiliği. 3-0'a geldiğinde maç, kimse ne olduğunu da anlayamadı.
Maç öncesinde Kayserispor'un duran top etkinliğinin altını çizip iki golü duran toplardan yendiğini gören Mourinho'nun ruh hali de mühim. İki kişisel hata ve bir anda "hoş geldin kriz"...
Yukarda bahsettik, dördüncü gol ile stadın atmosferi tekrar yerine oturdu. Maç Fenerbahçe'nin eline geçti. Skor "altıya" taşındı, yedi de olabilirdi. Değişen orta saha dinamiklerinin üstüne Amrabad'ın tandemi üçleyen olması da maçın kritiğidir. Faslı oyuncu geride, orta sahada bir eksiksin, iki oyuncunun (Mert – Oğuz) maç temposu yok, Fred sürekli top kaybediyor, Tadic kilitlenmiş. Bunu bu maçlık değerlendirmek en doğrusu.