Hak edilmiş yenilgi

AZ'nin temposuyla kayıp bir ilk 45 vardı Fenerbahçe'nin hanesinde. Sakatlıklarla boğuşan rakibi, pas örgüsü ve dinamizmi ile ilk etapta merkezden söküp attı tüm planları. Fred kayıplar arasına karıştı, Maximin kendine çalım atmadı bir tek. Amrabat ve İsmail'in topun peşinden koşmasıyla da, iyice kaleden uzaklaştılar. Buna rağmen Dzeko'yu kaleci ile karşı karşıya bırakmayı başardılar. Yedikleri tüm baskıya rağmen net gol fırsatı verdiler ama kaçmaz denilen pozisyonları da AZ kalecisine nişanladılar. Ustalık, F.Bahçe'nin en önemli silahıydı aslında. Tadic bunun hükmünü de verdi birçok pozisyonda. Kanatlardan gelmek, Dzeko'nun stoperler arasında tek kaldığı yüksek ortalar dışında da pozisyon şansı vermedi.

Fenerbahçe'nin sahada bu kadar çaresiz kalmasının açıklaması ne olabilir bilmiyorum. Trabzonspor galibiyetinin getirdiği başarma duygusunun üstüne, gencecik bir takım karşısındaki "kibir" olabilir mi? Rakip Hoca, "Zaafları biliyoruz, son derbiyi izledik" derken, Fenerbahçe'nin Mert Müldür tarafını mı "ima" etti? Müthiş bir hırsla, istekle ve akılla geldiler Fenerbahçe üstüne. Hak edilmiş bir galibiyeti Fenerbahçe adına hak edilmiş bir yenilgiye de dönüştürdüler. Direnen tek oyuncunun Dzeko olması, her pozisyona katkıda bulunması ama O'nun kadar isteyen olmaması da bir başka sorun. Mourinho özellikle Fred ve Maximin gibi önlerinde "ekstra" yazan futbolcularının form grafiğini yukarı çekmeli. Bu maç iyi bir "ders"… Almasını bilene…