Bir var, bir yok

İKİ ayrı Fenerbahçe, iki ayrı Tugay Kaan Numanoğlu ve iki ayrı Karagümrük izledik. İlk 45'e imzayı atan Fenerbahçe kalecisi Livakovic oldu. İkinci yarıda Fenerbahçe'nin oyun gücü ortaya çıktı.
Krunic ile başlamazsak haksızlık ederiz. Arao'yu gönderip, Krunic'i transfer eden oyun zekasına söylenecek çok şey olabilir. Ama bu oyuncuyu sezon başında Milan'ın hocası da vermek istememişti.
Demek ki neymiş; transfer teknik direktöre bırakılmayacak kadar önemliymiş.
Elbette İsmail Yüksek… Maçı takımı adına ayakta tutan oyuncu oldu.
Dzeko attı, goller kaçtı… Evet ama böyle bir taktik oyuncusu her şeyin dengesini değiştiriyor. O kadar çok atağı kesip, topu oyuna doğru soktu ki, zor maçın kilidini açtı.
Tolunay Kafkas akıl koydu oyuna.
Rakibini sola yönlendirdi. Buna Fenerbahçe stoperleri de olanak verdi. Serdar ilk topu Çağlar'a oynayınca, Karagümrük'ün önlemlerini arttırarak aldığı bölgeye taşındı top. Kilitledi Fenerbahçe'yi.
H H H
Dzeko'nun golüyle değişti her şey.
49'da geldi. Ateşlendi maç bir anda.
İsmail Kartal "tutucu" davranmadı.
Tek hamlesi vardı, tam zamanında Batshuayi ile yaptı.
Hakem Numanoğlu'nun vermediği, VAR'ın çağırdığı pozisyon aslında sezonun özeti. Gördüğü halde çalamadı, yüreği yetmedi. Neden ?
Bazıları "kızar" diye mi?
Livakovic bu sezon ilk kez büyük takım kalecisi gibi kaledeydi. Böyle olmalı, devam etmeli. Zor günler kahramanlar ister..
Daha önce olmayanlar, 2-1'e kadar takdir haklarını rakibe çalan hakemin direnmeyi bırakmasından, devre bittiğinde kaçan, maç bittiğinde yeniden yakalanan şampiyonluk hedefinden. Bir varmış, bir yokmuş maçıydı seyrettiğimiz.