Kurusıkı silah

Eskişehir deplasmanı, tarihi belli olduğu andan itibaren bir sorun haline geldi. Schuster, şehirde veya çevre illerde otel beğenmedi. Kütahya'da Hilton var ama Alman'a uymadı. Maç günü götürdü takımını. Talimatlara bile aykırı olarak. Bu şımarıklığın veya hor görmenin sahadaki izdüşümü, dünkü performanstır. Beşiktaş takımına baktığınızda mükemmel bir silah olarak anlatılabilir ama "İçinde kurşun var mı?" diye sorarsanız, boş bakarız. Galatasaray ve Bursa gibi iki önemli etabı kayıpsız geçerken, sağlanan disiplin veya motivasyonun Eskişehir'deki takımının yanından bile geçtiğini söyleyemeyiz. Guti'nin kendini attırmak için özel çaba sarf ettiğini başka bir not olarak kenara yazarken, Beşiktaş'ın kadro kalitesi veya kulübe yeteneği olarak hiçbir varlık gösteremediğini de ifade etmeliyiz.

"Vahim" olması kaçınılmazdı
Hiçbir şey kendi kendine olmuyor. Gol atacaksanız, rakip ceza alanına gireceksiniz. Holosko gibi topla olan ilişkisinde sürekli problemler yaşayan bir oyuncunuz gol umudunuzsa, onu "kurusıkı" olmaktan kurtaracak tek şey de sürekli denemesi. Maça bakıyoruz, ne Holosko'da o yürek ve istek var, ne de takım oyunu rakip kaleye yaklaştıracak tempo içinde... Eskişehirspor'un geçen hafta Kayseri'de "geçer not" almayanları, kenara alarak, daha iyi mücadele edeceklerle sahada yer alması maçın kritik noktası. İkincisi elbette Guti'nin atılmasıdır. Tello'nun oyuna girmesi ile birlikte gol emri alarak, cesur ve istekli şekilde geldiler. Neredeyse aynı noktadan (sol koridor) iki gol buldular. Bunlar olmasa kaçırdıklarıyla Batuhan'ın başı çok ağrıyacaktı. Kazanmak isteyen takım görüntüsünü Eskişehirspor'un vermesi, Beşiktaş cephesinin iyi düşünmesini gerektirir. Koca takıma baktığınızda kazanmak için ne yaptığını soracağınız futbolcu yok. Rakibin uç oyuncuları (özellikle Batuhan) biraz becerikli olsa, skorun "vahim" hale gelmesi kaçınılmaz olacaktı. Ersan'ın iyi oynaması ama verilen pozisyonların da kahramanı olması da ilginçtir.