Hipohidrozis Fener

Bırakın golleri, taktiği falan Fener seyircisinin, dünyanın en önemli yöneticisi olan Özhan başkanı alkışlayarak uğurlaması, benim futbol dünyasının içinde gördüğüm en güzel hareketti. Helal olsun bu seyirciye... Maç mı? Takımın en çok gol atan santrforu İsaac'i ve en çok top kazanan adamı Yiğit'i kenarda tutarak başladı Manisa. Sanki kupadan çok lige tutunmak istemenin işareti idi bu. Fener, bu kadar önemsemeden çıkan rakip karşısında ağır çekim oynuyordu. Futbolda çok pas yapmanın anlamsızlığını bile bile dikine gitme becerisi olmayınca yana gidiyordu. Daum. "Kenardan orta yapmıyoruz'' diye hayıflanıyordu. Doğruydu, G.Saray ve Beşiktaş'tan daha az orta yapıyordu takım ama ceza alanında en fazla 2 adamla bulununca, orta yapsanız ne fark ederdi ki! Ortayı yapacak adamlarınızdan Topuz, giderek "Ben burada oynamayı o kadar da seviyorum" havasına daha fazla giriyordu. Özer ise zaten orta yapmanın değil, topla içeriye kat etmenin yolunu arıyordu ama fiziki yetersizliği buna izin vermiyordu. Alex'in 'kurtarıcı' rolü oynamaktan sıkıldığını düşünmeye başlıyordum.

Derbiye diri çıkacaklar
Takım temposuz giderken, Orkun'un asisti ilaç gibi geliyordu. Hemen arkasından ise maçta gol alanına gitme konusunda, dinlenerek oynamayı seçtiği için pek cimri davranan Santos'un gol pasını değerlendiren Deivid, takımına adeta "Bundan sonra yan gelip yatarız, G.Saray maçına da yorulmadan başlarız" mesajı veriyordu. Emre'nin sakatlığı Fener için sorundu. Çünkü, ligin en çok faul yapılan oyuncusunun G.Saray maçında olmaması, Fener için çok önemli olan duran topları kazanma olasılığını azaltacaktı. İlk yarıda sadece 4 faul yapmıştı Fener, bunu "Ne kadar da centilmen oynuyorlar'' diye yorumlanabilir belki ama aslında hırs konusunda eksikliğin, en azından bu maçta olanının bir göstergesiydi bu. İkinci yarıda işi idare eden ve hipohidrozisle, yani az terleyerek oynayan Fener, bu maçın rövanşını da kazanır olmanın güveni ile ve yorulmadan G.Saray derbisine diri çıkacak olmanın sevincini de yaşıyordu.