Bir tuğla koymadılar

Beşiktaş derbisini tamamladıktan sonra önü açılmıştı Fenerbahçe'nin... Rakipleri birbirleri ile oynarken, o yoluna devam edecekti. Beklenti, devrenin altı puan fark ile lider olarak bitirilmesiydi. Olmadı, olamadı.
Uzun zaman sonra ilk kez yükselmesi gereken bir performansın, geriye doğru gittiğini gördüm.
Üstelik kazanmayı bilen, sistemini kavramış ve yıllardır beraber oynayan takım kurgusuna rağmen.
Farklı Sivas galibiyeti yüzleri güldürsün ama akılları da düşünmekten alıkoymasın. Maçın tek güzel tarafı, öndeki üçlünün gol atmayı ve attırmayı hatırlamasıydı.
Gerisi yine, eksi seviyelerde geziyor. Oyuncuların tempo istikrarını sağlayacakları fizik güçleri eksik.
İkili mücadele kazanma oranı da düşüyor sürekli.
Aykut Kocaman ve Ersun Yanal'ın tuğlaları üstüne, taş koyulduğunu hissetmiyoruz.
Haksızlık yapmayalım ama İsmail Hoca'nın tek hamlesinin, Gökhan Gönül'e ceza alanına yaklaşırken, içeriye doğru kat etme özgürlüğü vermesi. Guardiola'nın Bayern'e geldiğinde kaptan Lahm ile denediği değişiklik.

Tribünlere de yansıdı
Oyundan ümit bulamayan taraftarın da tribünlerden kaçması da bunun bir parçası... Aziz Yıldırım'ın beğenmediği tezahüratı yapanlara tavır koyması ve okul kale arkasını satışa çıkarmaması bir darbe... Passolig ön yargısı da bir darbe... Sakın bunlar gerçek neden olarak yapılmasın.
Kayseri kupa maçı 1350 biletli seyirciye oynandı. Üstelik passolig de yoktu.
Sivas maçına 11 bin kişi geldi.
17.500 kombineye ve satılan üç bin bilete rağmen. Parasını verdiği halde 10 bin kişi gelmedi Kadıköy'e...
Bu seyircinin hesabını İsmail Kartal ve oyuncularının performansı ödemelidir.

Geç kalan istifa
Zekeriya Alp'in istifası yaklaşık bir yıl gecikmeli bir "onurlu" duruştur.
MHK'nin, "Kural hatası yoktur" görüşüne rağmen, Kasımpaşa-
Beşiktaş maçını tekrar oynatan Futbol Federasyonu, Alp'i ve ekibini yok saymıştı.
O gün bu kararı verecekti. İbrahim Kızıl maçın hakemine tek laf etmiyor, Gökhan Töre'ye gösterilen kart için Zekeriya Alp'in istifasını istiyor. İçinde mantık kırıntısı olmayan sözler üstüne bırakıyor Alp. Çünkü bu sözlere bağlı bulunduğu Federasyon'dan tek kelime cevap gelmiyor.
Belki de artık yalnız bırakıldığını anladı.
Önünde önümüzü ilikleyeceğimiz Zekeriya ağabeyimiz, maalesef en verimsiz MHK başkanlarındandı.
Yusuf Namoğlu ise, "Ben kendini kullandırtmam" diyerek, Yıldırım Demirören ile çalışmayacağını açıklamıştı.
Umarım o günlerde bahsettiği kendi şartları oluşmuştur. Çünkü hakemlerin gittikçe garipleşen yanlışlıkları, eyyama doğru hızla kayan taktir hakları, sadece başkan değişmesiyle yok olacak gibi değil.

Taraftara kapris olmaz
Takımla ilişkisinin kesilmesi aşamasında Aziz Yıldırım'ın tavrının değil ama kararının doğru olduğuna inandım.
Alex kendini her şeyin üstünde görüyor ve çevrenin buna uyum sağlamasını istiyordu. Dönüşüm gerçekleşmedi ve ayrılık kaçınılmaz oldu. Alex, Fenerbahçeli de değildi. Coritiba taraftarıydı.
Sekiz yıl oynadığı, kaptanı olduğu kulübün, başkanı da hapisteyken, "Alacağım yoktur" imzasını atmadı. Bir profesyonel gibi davrandı, parasını düşündü.
O yüzden, "Gönül verdiğim renkler" gibi hamaseti ben yemem. Ama Fenerbahçe taraftarı Alex'i başka bir yere koyuyor, seviyor ve hatta özlüyor. Eğer taraftar Alex'i bir daha Fenerbahçe forması ile seyretmek istiyorsa, o stada gelmek için çağrı bekliyorsa, ne bize ne de Başkan Aziz Yıldırım'a laf düşer. Tarihi belirler, şartları oluşturur, kendi döneminin efsanesini seyircisiyle buluşturur.
Aziz Yıldırım taraftara kapris yapamaz. Onlar sayesinde (500 bin imza topladılar) dava yeniden görülüyor. Onlar sayesinde 3 Temmuz eziyetine karşı durabildi. Ve onlar istemiyor diye Saracoğlu'nu Beşiktaş'a vermedi.

Not: Mayıs'ta kongre var. Eğer Aziz Yıldırım en ufak bir tedirginlik hissetsin, Alex'i özel uçakla getirir. Aklınızda olsun...