Normaldi Trabzonspor'un yenilmesi. Sürekli yazıyor ve söylüyoruz. Bu takımın bu oyun düzeniyle başarılı olması mümkün değil. Ama ısrar ve inat, Trabzonspor'un bügünkü durumunu ortaya koyuyor. 4-2-3-1 sistemi, hücumu düşünen takımlar için çok tehlikeli bir oyun şeklidir. Bu sistemde ısrar edilecekse, orta sahada görevli oyuncuların üstün meziyetlere sahip olmasının yanında kondisyonu, teknik becerisi, taktik bilgi seviyesi ve üretkenlikleri en üst seviyede olmalıdır. Teknik yönetimin hatalarını defalarca anlattık. Ama yazdıklarımız ya dikkate alınmıyor veya Trabzonspor teknik adamlarının çapı bu! Daha fazlasına güçleri veya bilgileri yetmiyor. Şu bir gerçek ki Trabzonspor kombinekolektif futbol oynamıyor. Bu kadar zaman geçmesine rağmen oturmuş, yerleşmiş bir futbol sistemi henüz yok. Olmayan sistem ise futbolcuya yönelik düzen üzerine kurulmuş.
Radikal tedbir zamanı Trabzon'un başarısı, gününde olacak futbolcularının performansına bağlı. Bu futbolcular gününde değilse veya rakip takım oyuncuları tarafından sıkı bir markaja tutuluyorlarsa son Diyarbakır ve Toulouse maçlarında olduğu gibi yandı gülüm keten helva. İlk yarıda Trabzonspor, topu ayağında fazla tutmasına ve pas yapma düşüncesi dışında rakip kale için pek etkili olamadı. Oyun inisiyatifinin bordo-mavililerde görünmesine rağmen golü Manisaspor buldu. Genel bir davranış gevşekliği, tembellik ve girişim yetersizliği, Trabzonspor'un dünkü maçta görünen negatif taraflarıydı. Orta sahada Engin dışında koşan ve mücadele eden oyuncu gösterebilmek hakikaten çok zordu. Selçuk, Tjikuzu ve Colman'ın hücumu genişliğine kullanmak istemeleri, rakip takımın savunmadakı işini bir hayli kolaylaştırdı. Yeni transfer Gabriç, bir-iki klas hareket dışında pek fazla atraksiyonlara girmedi. Son üç maçını kaybeden Trabzonspor'da artık radikal tedbirler almanın zamanı geldi.
