Şampiyonluk yarışında Trabzonspor önemli bir engeli daha aştı. Her şeyden önemlisi ortaya konulan futbolun, özellikle orta sahanın göz doldurmasıydı. Şampiyonluğa giden bir takımın orta sahası da zaten en azından bu performansı ve üretkenliği göstermesi gerekir. Hüseyin'in defansa, Selçuk ve Colman'ın ofansa yönelik futbollarını hakikaten zevkle izledik. İki uç bağlantısını ve organizasyonunu eksiksiz olarak yapan bu trio, farklı skoru hazırlayan en önemli etkendiler. Ankaraspor'u gerçekten tanıyamadık desek yeridir. Maça iyi başladılar ancak Özer Hurmacı'nın ayağından hovardaca harcadıkları pozisyondan sonra bir türlü oyunu taraflarına çevirebilme başarısını gösteremediler. Bunda da elbette Trabzonspor'un başarılı oyun ve sahada rakibe oyun oynamaya yer bırakmama başarısı çok etkili oldu.
Alanzinho umut verdi Savunmada Song ve Egemen'in sağlam futbolunun yanında iki yan bek Serkan ve Cale de alkışlandılar. İleride çift santrfor olarak oynayan Gökhan ve Umut ikilisi, tek santrfor oynanması nı arzu edenlere gollerle son noktayı koydu. Gökhan'a gelince takımına kazandırdığı zor ve jenerik gol ile kendisinden ne kadar haklı olarak bahsedilmesini sağladı ise kaçırdığı gollerle de aynı sesi getirmiş oldu. Umut ise tükettiği enerjisini bu kez ekonomik kullandı. Savunmada rakibe fırsat vermeyip, ofansta da çıkardığı toplar ve attığı usta golle görevini fazlası ile yerine getirdi. Takımının bu zor şartlar içerisinde sahada ve saha dışında rahat nefes almasını sağlayarak zaman zaman kendisini bilinçsizce eleştiren kimselere cevabını ayaklarını güzel kullanarak verdi. Bence Yattara her türlü eleştirilerimize rağmen o kadar da faydasız bir oyuncu değil. Yeni transfer Alanzinho da stili, oyun tarzı ile ilk maçı olmasına rağmen umut verdi.
