Fenerbahçe, Şampiyonlar Ligi için var olup olmama maçında Arsenal karşısında çok zor anlar yaşadı. Oyuna çok iyi başlayan Arsenal özellikle ilk 45 dakikada kalemizde bol pozisyon buldu. Volkan'ın mükemmel kurtarışları bunların gol olmasını engelledi. Sahaya sadece direnmek için çıkmış bir takım görüntüsü verdik. İlk yarıda Roberto Carlos ile Gökhan Gönül'ün 30-35 metrelerden vurdukları etkisiz şutlar dışında kalecinin eline top bile değmedi. İkinci 45 dakikaya ise savunmayı biraz daha ileriye taşıyarak başladık. Hatta bu yarıdaki ilk pozisyona da bir kontratak sonucu Uğur ile biz bulduk. Pozisyonda kalecinin parmaklarının ucuna değen top kornere çıkmasa belki de daha oyunun başında öne geçen taraf olacaktık. Arsenal'in en etkili futbolcusu, daha doğrusu adeta beyni olan Fabregas, o kadar boş toplar toplar aldı, o kadar rahat oynadı ki istediği gibi oyunu kurdu. Aragones'in herhalde Maldonado'yu Josico ile değiştirmesindeki neden de oydu. Çünkü onunla oynaması gereken futbolcu Maldonado idi. O görevini iyi yapamadı. İkinci devre Uğur'un yakaladığı pozisyonla biraz daha umutlandık ama dakikalar geçtikçe gördük ki gene saldıran taraf Arsenal'di. Lugano bu ataklara karşı adeta tek başına direndi. Sahaya hücumu düşünmeden çıktığımız zaten futbolcuların dağılımından belliydi. Güiza gene her zamanki gibi 4-5 savunma oyuncusunun içinde yapayalnız. Semih orta sahaya çekilmiş, kontrataklarda ileri top taşıyacak. Yani Alex'in görevini üstlenen futbolcuydu. Tabii ki kontratağa çıkacak fazla futbolcu bulamayınca Semih'in de bu özelliklerinden faydalanamadık.
Rakibi rahat bırakıyoruz Arsenal kendi saha ve seyircisi önünde bizden daha iyi oynadı. Zaten istatistikler de bunu gösteriyor. Aramızda mantalite olarak fark var. Adamlar bizim ayağımıza top geldiğinde asla döndürmüyorlar ama biz onları o kadar rahat bırakıyoruz ki istedikleri gibi kalemize gelme şansı buluyorlar. İşte geçen seneki Fenerbahçe ile bu seneki Fenerbahçe arasındaki farkın nedeni bu. Geçen sene Fenerbahçeli futbolcular Avrupa'da nasıl oynanması gerektiğini biliyor ve sahanın her yerinde rakibe basıyorlardı. O yüzden yarı finali son dakikada kaçıran takım olmuşlardı. Bu sene ne yazık ki aynı özellikleri göremiyoruz. Neticede Fenerbahçe herkesin büyük fark yer dediği maçta 'değerli' 1 puanla dönüp hafta sonu oynanacak Galatasaray maçı için moral depoladı. Bu puan Şampiyonlar Ligi için yeterli olabilir mi? Belki biraz zor ama hiç olmazsa UEFA için büyük önem taşıdığına da söylemeliyiz. Fenerbahçe eğer Galatasaray'ı yenerse 3 gün içindeki alınan bu sonuçlarla öldü denilen takım tekrar dirilmiş olacak. Yeniden küllerinden doğmak da herhalde bu olsa gerek.
