Hemen unutmalıyız

Parc des Princes'teyiz... Dalga dalga yükselen milli ruh ve kırmızı beyaz coşku ile çıktık maça... İlk dakikalardaki Hırvat baskısını kırdıktan sonra iyi paslar ve akıllı hücum organizasyonları ile oyunu rakip sahaya yıktık. Çok pas yaptık ama şut atmadık. Sonrasında kanatları çok iyi kullanan Hırvatların baskılı futbolu karşısında zaman zaman yüreğimiz ağzımıza geldi.
Gökhan Gönül'ün içine karınca çalışkanlığı kaçmış. Futbolunu izlerken;
"Fenerbahçe, Gökhan Gönül'ü nasıl elinden kaçırdı?" dedim kendi kendime!.. Ya Arda Turan'a ne demeli?
Takımı zekası ve ustalığı ile yönetmesi gerekirken, bütün yük Selçuk İnan'a düştü.
Hırvatların golünden önce Ozan Tufan'a yapılan faulü unutmadık.
Zaten bir takım bu kadar kanat ortalarını seyreder ve önlem alamazsa golü yemek kaçınılmaz oluyor.
Gol 'geliyorum' dedi yani.

Burak Yılmaz'ı bekledik
Beşiktaş'ta bütün sezon Mario Gomez'in gölgesinde kalan Cenk Tosun gol umudumuzdu; bizler Burak Yılmaz'ı beklerken!
Fatih Terim'in de yapabileceği çok fazla bir şey yoktu; forvet ve defans kurgusunu seçerken... Elimizdeki malzeme bu...
Hırvatlar kanatlara sanki ray döşediler ve hızlı tren misali defansımızı çok zorladılar. 2. yarıda skor üstünlüğünün vermiş olduğu moral ve rahatlıkla üstümüze daha fazla gelen Hırvatlar, tribünlerdeki coşkumuzu hüzne dönüştürdüler. Tribünlerin yıldızı Es-Es Bandosu'ydu. Sahanın en sönük ismi ise en büyük silahımız olan Arda Turan'dı. Acımasızca kanatlardan gelen Hırvatlar karşısında adeta koridor olan Caner Erkin'i de unutmayalım.
Volkan Şen, Burak ve Emre Mor hamleleri puan için yetmedi. Bu maçı hemen unutup İspanya ve Çek Cumhuriyeti maçlarına odaklanmalıyız.
4 puan bize son 16 kapısını açar.