Belkilerle!
- Yunus Emre Sel Yazıları
- 06 Kasım 2022, 23:09:13, Güncelleme: 07 Kasım 2022, 06:50:21
Bence eldeki imkanlarla doğru bir kadro değildi ilk 11. Değildi zira beklerin, özellikle sağ bekin zaafları belliyken, rakibin hem göbek hem kenar oyuncularının baskınlığı ve dinamizmi malumken bu oyunu tutmaya çabalamak, "Belkilerle" izah edilmişti belli ki.
Oyun değil ama skor olarak Trabzonspor istediğini almışken, oyunun coşku istediği anlarda, yapmayacağı, kadrosunun uygun bile olmadığı bir oyuna dönüşünü de belkilerle açıklayabiliriz. Oyun değil, zira Bakasetas'ın tüm hırsına rağmen bir oyun organizatörü olma çabalarını sürekli bencilliğiyle itişi ön alandaki bütün organize olma çabalarını baltalıyordu. Buna kutu golcüsü Gomez'in etkisizliğini ve Bartra'nın varla yok arası oyununu da eklediğimizde elde kalan mâlum.
Yine de Trabzonspor, bölüm bölüm önde basmasının avantajıyla rakibi hazırlıksız yakaladığında ürettikleriyle üstünlüğü ele geçirdi.
2-0'dan sonra futbol kitabının ilk numaralarından birine dönülebilirdi, belki. Trabzonspor iyi kapanıp, bulacağı alanları hızlı oyuncularıyla değerlendirebilirdi, belki.
Bu belkileri Konyaspor'un acabaları süpürdü. Diouf'un golü sonrası moral bulan yeşil beyazlılar, Trabzonspor'un oyun ve oyuncu tercihleri, takımın zaaflarını net bir şekilde gösterince Konyaspor'un acabaları da iştahlı arayışa döndü.
Hadziahmetovic'in baskıyı rahat geçerek yaptığı asistle Konyaspor, oyunu istediği zemine getirmişti.
Abdülkadir Ömür'ün verdiği destekle diriydi ilk yarı. İspanyol kendi mevkiinde de bocalayınca... Bu noktadan sonra Trabzonspor kendi kendini tekrar eden, zaman zaman panikleyen, bu panikle bocalayan bir ruh haliyle sahadaydı. Trezeguet'in güçlü arayışlarına, Gbamin'in çabasına eşlik edecek ikinci bir oyuncu yoktu sahada.
Trabzonspor, geçen yılın hayaletini aradığı bir başka karşılaşma daha oynadı. Bununla beraber hakem Zorbay Küçük, amatör standartlarda bile çok kötü bir karşılaşma yönetti.
VAR'ın, dengesini ve kaidelerini bir türlü anlayamadığımız kullanım hızı, gereksiz tavırlarıyla sadece bu maç için değil, lig için bile yeterli bir seviyesi olup olmadığı konusunda soru işaretleri orta yerde duruyor.
Oyun değil ama skor olarak Trabzonspor istediğini almışken, oyunun coşku istediği anlarda, yapmayacağı, kadrosunun uygun bile olmadığı bir oyuna dönüşünü de belkilerle açıklayabiliriz. Oyun değil, zira Bakasetas'ın tüm hırsına rağmen bir oyun organizatörü olma çabalarını sürekli bencilliğiyle itişi ön alandaki bütün organize olma çabalarını baltalıyordu. Buna kutu golcüsü Gomez'in etkisizliğini ve Bartra'nın varla yok arası oyununu da eklediğimizde elde kalan mâlum.
Yine de Trabzonspor, bölüm bölüm önde basmasının avantajıyla rakibi hazırlıksız yakaladığında ürettikleriyle üstünlüğü ele geçirdi.
2-0'dan sonra futbol kitabının ilk numaralarından birine dönülebilirdi, belki. Trabzonspor iyi kapanıp, bulacağı alanları hızlı oyuncularıyla değerlendirebilirdi, belki.
Bu belkileri Konyaspor'un acabaları süpürdü. Diouf'un golü sonrası moral bulan yeşil beyazlılar, Trabzonspor'un oyun ve oyuncu tercihleri, takımın zaaflarını net bir şekilde gösterince Konyaspor'un acabaları da iştahlı arayışa döndü.
Hadziahmetovic'in baskıyı rahat geçerek yaptığı asistle Konyaspor, oyunu istediği zemine getirmişti.
Abdülkadir Ömür'ün verdiği destekle diriydi ilk yarı. İspanyol kendi mevkiinde de bocalayınca... Bu noktadan sonra Trabzonspor kendi kendini tekrar eden, zaman zaman panikleyen, bu panikle bocalayan bir ruh haliyle sahadaydı. Trezeguet'in güçlü arayışlarına, Gbamin'in çabasına eşlik edecek ikinci bir oyuncu yoktu sahada.
Trabzonspor, geçen yılın hayaletini aradığı bir başka karşılaşma daha oynadı. Bununla beraber hakem Zorbay Küçük, amatör standartlarda bile çok kötü bir karşılaşma yönetti.
VAR'ın, dengesini ve kaidelerini bir türlü anlayamadığımız kullanım hızı, gereksiz tavırlarıyla sadece bu maç için değil, lig için bile yeterli bir seviyesi olup olmadığı konusunda soru işaretleri orta yerde duruyor.