Galibiyetten fazlası

Trabzonspor için yola çıkmak isteyen ama yolu bulamayan bir seyyah gibi mi desem, uçmak isteyen ama kanat çırpmak istemeyen bir kuş mu?
Halbuki oyun, zaman zaman Trabzonspor'a "ne yaparsa daha tehlikeli olabileceğinin" ipuçlarını fısıldamıştı.
Biraz tempo, biraz hız rakibin dengesini bozmaya yetiyordu.
Fakat Trabzonspor bazı ezberlerini bu maçta da devam ettirdi.
Bu, Kayserispor'un savunmakta zorlanmadığı bir hücum biçimiydi.
Kouassi'nin çabası yine ezberler tarafından bastırıldı. Bir nebze sağ kanat işlerliği, oyunu hepten sıkıcı bir döngüye çevirmekten kurtarıyor ama yetmiyordu.
Bu denli hücum etme sıkıntısı yaşayan, bu denli duran top kazanan bir takımın duran top organizasyonlarında kısır kalması da ayrıca düşündürücü.
Göbekte Siopis'in çalışkanlığı haricinde değişen bir şey yok.
Bakasetas iyi niyetli ama istenen seviyeden uzak, Abdülkadir üretken olmaya çalışıyor ama yavaşlamış görünüyor.
Abdullah hoca risk alıyor, Ahmetcan'ın yerine Dorukhan, Kouassi yerine Nwakaeme, ve Bakasetas yerine Hamsik oyuna giriyor.
Rotasyon beklenirken birden tekrar tam kadro oluyor Trabzonspor.
Sessizlik tam kadro devam ediyor diye düşünülürken oyuna hareket getiren Hamsik-Nwakaeme ikilisinin paslaşması neticesi Cornelius'un altı pasta kontrolü ve golü Trabzonspor'un cevapsız aramalarını nihayete erdirdi.
Trabzonspor için bir kupa maçından fazlasıydı elbette bu karşılaşma.
Sendelenen öz güveni tazelemek alınacak bir galibiyet kadar, hatta daha da fazla önemliydi.
Ama kazanılan bir maçta Uğurcan'ın kurtarışlarıyla gecenin yıldızı olması da bir takım sıkıntıların devam ettiğinin göstergesiydi.