Şampiyon olacak
- Yunus Emre Sel Yazıları
- 09 Nisan 2022, 23:24:54, Güncelleme: 10 Nisan 2022, 06:50:28
Trabzonspor 2021-2022 macerasının en kısır futbollarından birini oynadı.
Marek Hamsik'in bireysel üretkenliği ve takımı organize etme çabasına biraz Visca eşlik etmeye çalışsa da genel olarak sahada bir şampiyon ruhu gösteremediler. Karşılıklı pozisyonlar bir ruhu değil, Hamsik'in futbola olan özlemini gösteriyordu.
Gaziantep ise gücü yettiğince Trabzonspor karşısında direndi gol aradı. Fakat burada belirleyici olan Trabzonspor'un sahada takım futbolu sergileyememesiydi.
Djaniny, Siopis ve Bakasetas önemli eksikler elbette. Ama bu takım daha önce de çok fazla eksikle oynamış, ortaya gereken ruhu koymuştu. Cornelius'un bu kadar yalnız kaldığı, takım coşkusunun bu kadar düşük olduğu oyun elbette ki şampiyonluğu biraz daha erteletecekti.
Trabzonspor'un bu oyuna karşılık aldığı bir puan gayet normal.
Rakibin size gösterdiği saygıyı önce siz kendinize göstereceksiniz:
Şampiyonluk ruhunun özsaygısı. Şehirde, denizde, göklerde, dağlarda, okullarda, ibadethanelerde, hatta ve hatta beşiklerde kendini bir kaynaktan fışkırırcasına gösteren bu coşkunun takımdaki karşılığı arandı bu maçta.
Bu ruh başka bir enerji ve mücadele gücü ister. Rakibiniz sizi şampiyonluğun bir numaralı adayı olan takım titrinizle, saygıyla karşılar.
Ama bu saygı oyun olarak bir karşılık ifade etmezse onlar da karşılarında herhangi bir takım varmış gibi oynar.
Hakemler maçları 'sıradan' maçlar yönetiyor gibi yönetir, kararları ona göre verirler.
Trabzonspor şampiyon olacak.
Büyük coşkuyla sevinecek şampiyonluğun mimarları. Ama bir boy aynası gerekecek sonraki sezonlar için. Özeleştiriler için, yanlışları düzeltmek ve yola daha güçlü devam edebilmek için sadece doğruları gösteren, bahanelere sırt çevirmiş bir boy aynası.
Marek Hamsik'in bireysel üretkenliği ve takımı organize etme çabasına biraz Visca eşlik etmeye çalışsa da genel olarak sahada bir şampiyon ruhu gösteremediler. Karşılıklı pozisyonlar bir ruhu değil, Hamsik'in futbola olan özlemini gösteriyordu.
Gaziantep ise gücü yettiğince Trabzonspor karşısında direndi gol aradı. Fakat burada belirleyici olan Trabzonspor'un sahada takım futbolu sergileyememesiydi.
Djaniny, Siopis ve Bakasetas önemli eksikler elbette. Ama bu takım daha önce de çok fazla eksikle oynamış, ortaya gereken ruhu koymuştu. Cornelius'un bu kadar yalnız kaldığı, takım coşkusunun bu kadar düşük olduğu oyun elbette ki şampiyonluğu biraz daha erteletecekti.
Trabzonspor'un bu oyuna karşılık aldığı bir puan gayet normal.
Rakibin size gösterdiği saygıyı önce siz kendinize göstereceksiniz:
Şampiyonluk ruhunun özsaygısı. Şehirde, denizde, göklerde, dağlarda, okullarda, ibadethanelerde, hatta ve hatta beşiklerde kendini bir kaynaktan fışkırırcasına gösteren bu coşkunun takımdaki karşılığı arandı bu maçta.
Bu ruh başka bir enerji ve mücadele gücü ister. Rakibiniz sizi şampiyonluğun bir numaralı adayı olan takım titrinizle, saygıyla karşılar.
Ama bu saygı oyun olarak bir karşılık ifade etmezse onlar da karşılarında herhangi bir takım varmış gibi oynar.
Hakemler maçları 'sıradan' maçlar yönetiyor gibi yönetir, kararları ona göre verirler.
Trabzonspor şampiyon olacak.
Büyük coşkuyla sevinecek şampiyonluğun mimarları. Ama bir boy aynası gerekecek sonraki sezonlar için. Özeleştiriler için, yanlışları düzeltmek ve yola daha güçlü devam edebilmek için sadece doğruları gösteren, bahanelere sırt çevirmiş bir boy aynası.