Kılınç yarası

Galatasaray'ın ligde en yüksek pas isabetine ulaştığı ilk 45 dakika izleyenler için kelimenin tam anlamıyla eziyetti.
Karagümrük'ün golüne kadar yılın en kötü lig maçlarından birini izliyorduk.
Tribünleri boş görmek ilk başta beni çok şaşırtmıştı fakat ilk yarıdaki iç kıyan futbolu görünce İstanbullu futbolsevere kızmak hiç içimden gelmiyor.
Hakemin dakikalarca faul düdüğü çalmaması bile maça katkı sağlayamadı. Kaleyi tutan birer şutla geçilen devrede dikkat çeken tek performans, Ömer Bayram'dı.
Terim'in sahaya sürdüğü on bir, ilk golün yenmesi halinde çok riskliydi.
Trabzon'un Beşiktaş'ı yenerek puan farkını çift haneye çıkardığı haftada, Terim, beraberlikten fazlasını hedeflediğini göstermek için 60 dakika bekledi.
İşin ilginç yanı; oyuna girmek için kenara gelen Mostafa Mohamed ve Feghouli'den yalnızca birinin oyuna girmesiydi. Fatih Hoca son anda Cezayirli'yi yanına alıp Emre Kılınç'ı biraz daha oyunda tutmak istemişti.
Kaderin cilvesi; Emre, Bertolacci'nin golünden önce topu kaptıran isimdi.
Fatih Terim, üç puanın aslanın midesine indiğini anlayınca, oyun konsolunda karambol yakalayan oyuncu gibi tüm tuşlara bastı.
Mohamed ve gecikmeli olarak oyuna giren Feghouli'nin yanı sıra Diagne ile Morutan da sahaya sürüldü. Karagümrük sadece benim değil, herkesin beklendiğinden daha kötü bir performans sergilemesine rağmen Pesic'in ayakları birbirine dolanınca galibiyeti kaçırdığı için üzgündür.
Oysa ki; başlangıç on birinde Halil'le birlikte oynatılacak Diagne ya da Mohamed'li bir Galatasaray kadrosu (rahatlıkla) kritik haftayı kayıpsız geçen taraf olurdu.