23 Aralık 2020 | Çarşamba

İnsicam

Maç birbirlerinden bağımsız üç senaryodan oluşan bir film gibiydi. Üç farklı senarist, üç farklı aktör grubu ve üç farklı yönetmen vardı adeta. İlk 15 dakika sezonun en iyi Galatasaray performanslarından birine (hatta belki daha fazlasına) tanıklık ettik.
Rakibi çıkartmayan, pres yapan, topla buluştuğu anda HIZLA paslaşarak Göztepe kalesine giden dinamik bir Galatasaray gördük. İlk 12 dakikada skor 2-0 olduğunda ekran başındaki pek çok kişinin "sarı kırmızılılar farklı skorla kazanacak" diye düşündüğüne eminim. 14. dakikada Halil'in pasına sihirli bir dokunuş yaparak topu "kurtarılması imkansız" bir noktaya gönderen Soner takımı adına tarifsiz bir özgüven aşısı yaptı.

***

Konuk ekibi cesaretlendiren bu golün Galatasaray'ın insicamını (düzgünlük, tutarlık, bağdaşım) bu denli bozmasıysa çok tuhaftı.
Feghouli'nin golüne kadarki bölümde, "Göztepe beraberlik golünü atıp üç puana oynayacak" kanaati pekişiyordu. Fakat en az Arda'nın ikinci golünün öncesindeki Donk'un asisti kadar muazzam olan Taylan'ın güdümlü pası maçın kalan yarım saatlik bölümünü üçüncü senaryoya taşıyordu.

***

Galatasaray'ın insicamını bozmadan başlayıp, sürdüreceği ve bitireceği maçlar için çözülmesi gereken düğüm (elbette ki) orta saha. Atiba'nın Josef'i, Gustavo'nun Ozan'ı (hatta Sosa'sı) falan var ama Taylan'ın kimsesi yok. Her daim, verilen her görevi, hava hakimiyeti lig standardının üzerinde, ayağı da enteresan derecede iyi olan Donk bu isim olabilir mi?
Luyindama iyileşti, Marcao'nun da cezası bitince yedek kulübesi yerine, ilk 11'de savunma bloğunun önü, Hollandalı için de takım için de daha iyi olmaz mı? Varsın; tempo biraz düşüversin. Taylan bu tempoya ne kadar dayanabilir ki? Son birkaç maçtır çocuk "sarı alarm" veriyor, "kırmızı alarmı" beklememek lazım sanki.